/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2016%2F07%2FNaamloos-51111-11.jpg)
Toen de weinig succesvolle coup in Turkije plaatsvond, waren veel regeringsleiders bij elkaar, omwille van een top die in Mongolië werd georganiseerd, met Europese en Aziatische samenwerking als absoluut speerpunt.
Terwijl de tanks door de straten van Ankara reden en de twee belangrijkste bruggen in Istanbul door soldaten werden gebarricadeerd, zaten veel mensen op een antwoord te wachten: werd deze actie afgekeurd, of stond men erachter?
Daar kwamen we helaas niet achter, want de enige die een mededeling deed was John Kerry, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, maar hij zei alleen, in abstracte bewoordingen, dat ‘de stabiliteit in Turkije’ zeer belangrijk was. Voor de rest geen inhoudelijk woord over de staatsgreep die zich in het land voltrok en naar later zou blijken geen succes had, met alle gevolgen van dien.
Lees ook: De sharia light van Recep Erdogan
Pas de volgende ochtend, nadat het volk de machtspositie van Recep Tayyip Erdo?an had hersteld, schaarden diverse prominente figuren zich achter de president, met de obligate verklaring van Frans Timmermans als grootste klucht van allemaal. Hij had een cruciale rol in de vluchtelingendeal met Turkije, na lang overleg met alle betrokken partijen, en zag bijna een van zijn stokpaardjes ten onder gaan.
Want: hoewel Erdo?an de mensenrechten in eigen land schendt, het niet zo nauw neemt met persvrijheid en preventief rechters uit hun functie zet, moet er niet voorbij worden gegaan aan het feit dat ie voorkomt dat honderdduizenden vluchtelingen de tocht naar Europa kunnen maken.