Utrecht legt jaarlijks miljoenen toe op het peperdure TivoliVredenburg. Even verderop in de stad willen ze bij 's Neerlands meest unieke concertpodium de subsidiekraan dichtdraaien. RASA viert zijn 45-jarig bestaan onder slecht gesternte. Maar directrice Tamara de Bruijn blijft strijdbaar.
Tekst: Danny Koks
Voor wie jullie niet kent: wat is RASA in één zin?
Wij zijn een podium voor alle niet-westerse muziek, dus de artiesten uit Afrika, Latijns-Amerika en Azië die nergens anders in het Nederlandse clubcircuit terechtkunnen.
En nu zeggen een paar eikels van de Adviescommissie Cultuurnota: toedeledokie.
Ze hebben in ieder geval een onbegrijpelijk advies gegeven. Volgens die commissie zijn wij niet subsidiabel, terwijl ze in datzelfde stuk wel benadrukken hoe belangrijk ze wereldmuziek in het culturele aanbod van Utrecht vinden en onderschrijven dat RASA daar al 45 jaar een pioniersrol in speelt.
Dat is hetzelfde als schreeuwen om een treinverbinding terwijl je intussen het station staat af te breken.
Terwijl RASA precies de dingen biedt die de commissie in zijn nota zo belangrijk vindt. Wij zijn een pioniers- en doorstroompodium. Artiesten die wij boeken, stromen later door naar grotere podia en festivals, dat beschouwen wij ook als succes. Dus we zijn onderscheidend, we zijn ondernemend en we trekken ook nog eens het meest brede en diverse publiek van alle podia in Utrecht. En we luisteren naar de inwoners van Utrecht. Als iemand ons benadert omdat hij leuke muziek weet waar de Turkse of Iraanse gemeenschap in de stad heel blij van gaat worden, dan gaan wij kijken of wij iets kunnen opzetten. Heel apart dat de adviescommissie niet ziet dat wij dat doen.
Vier jaar geleden heeft de gemeente jullie subsidie ook al met vijf ton verlaagd.
Ja, in de tijd dat de hele culturele sector zware bezuinigingen voor zijn kiezen kreeg. Wij hebben toen onze tourneeorganisatie moeten opheffen. Om artiesten die anders nooit naar Europa zouden komen toch op ons podium te krijgen, boekten wij vaak Europese tours voor hen. Dat was heel arbeidsintensief, maar ook een unieke manier om de absolute topnamen uit de wereldmuziek naar Utrecht te halen. Dat kunnen we helaas niet meer doen, maar door efficiënter te werken en iets scherper te onderhandelen met de artiesten hebben wij toch de kwaliteit van onze programmering kunnen behouden.
De bouw en exploitatie van TivoliVredenburg heeft de gemeente tientallen miljoenen meer gekost dan ze hadden verwacht. Dreigen jullie nu het slachtoffer te worden van dit hoofdpijndossier?
Dat durf ik niet zo te zeggen. TivoliVredenburg kan geen wereldmuziek exploiteren, want dat is commercieel niet interessant genoeg. Daar verdienen ze niks mee. Ik denk dat de adviescommissie echt met een verkeerde bril naar RASA kijkt. En het stopzetten van onze subsidie vooral zien als een snelle oplossing om op korte termijn geld vrij te maken. Daarmee gaan ze voorbij aan wat RASA voor het cultuurleven in Utrecht betekent.
Over hoeveel subsidie hebben we het eigenlijk?
RASA krijgt per jaar iets meer dan zeven ton.
En TivoliVredenburg krijgt acht miljoen. Lijkt me heel zuur.
We hebben elkaar nodig. De kleintjes voeden de grote. Met de beginnende artiesten die wij boeken, is RASA een voedingsbodem voor TivoliVredenburg, maar ook voor grote festivals in de stad en de regio. Als je ons weghaalt uit die schakel, is de bodem weg. Zeven ton is peanuts, zeker in verhouding tot wat sommige grotere instellingen krijgen. Het is nog steeds veel geld, maar weinig voor wat wij allemaal doen.
Hoeveel tijd hebben jullie nog om het tij te keren?
Het college en de gemeenteraad moeten uiteindelijk de knoop doorhakken, dat zal rond november zijn. In die tussentijd kan er nog veel gebeuren. Daarom ben ik zo blij dat de online petitie om ons te steunen al door duizenden mensen is getekend. Ik ga ervoor dat RASA blijft bestaan. Wij mogen en zullen niet verdwijnen.
Zin in een muzikale verrassing? Check dan de concertagenda op rasa.nl. En als je daar toch bent, onderteken dan meteen even hun online petitie onder het kopje Steun RASA.