‘Gute Nacht Freunde, es wird Zeit für mich zu gehen’

Het waren mooie woorden die PSV-trainer Roger Schmidt bezigde, de dag voor de bekerkraker met Ajax. Z’n spelers waren supergemotiveerd, en het klopte inderdaad dat het winnen van de KNVB-beker op het to-do-lijstje stond, net als kampioen worden en de Europa League winnen, trouwens. Ja, flinke doelen waren dat, dat vond de Duitser zelf ook, maar hé, hij staat onder contract bij PSV hè, dan mag je zulke doelen hebben. En had ie al verteld dat hij geen enkele druk voelde en dat z’n spelers supergemotiveerd waren? Nee, nou bij dezen!

Nou, dat beloofde wat. Voorafgaand aan het bekerduel nam ik de opstelling van de bezoekers nog eens grondig door. Hoewel topploegen zich er niet achter mogen verschuilen, somde Schmidt de laatste tijd meermalen een waslijst aan excuses op, meest blessures, dit om de magere resultaten van de laatste tijd te maskeren, maar dat gold nu niet. Want Unnerstall tussen de palen in plaats van Mvogo kun je niet echt een verzwakking noemen.

Ik moest terugdenken aan het moment dat PSV de Duitser met enige trots presenteerde. Een trendbreuk werd het genoemd en dat was het natuurlijk ook. Geen clubmensen meer als Cocu, Van Bommel en Faber, de laatste destijds als interim-trainer, maar een nieuw fris gezicht. Uit Duitsland nog wel, dat de laatste tijd zoveel goede zogenoemde laptoptrainers afleverde. Van de vier halvefinalisten in de Champions League werden er drie getraind door oosterburen (Tuchel, Nagelsmann en Herr Flick) en nu kwam PSV op de proppen met eentje die zelfs nog wat meer gepokt en gemazeld was dan het voorgaande trio. Die ooit met Red Bull Salzburg Ajax er flink van langs had gegeven, ook dat telt in Eindhoven. ‘Voetbal met een hoge intensiteit, met veel energie en heel aanvallend,’ deed technisch directeur John de Jong meteen himmelhoch jauchzend over z’n nieuwste aanwinst. Nou, dat beloofde wat.

In eerste instantie waren de superlatieven niet aan te slepen. Sturm-und-drang-voetbal kwam langs, PSV legde tegenstanders z’n wil op, kwalificeerde zich soepeltjes voor de Europa League waarin het keurig als eerste eindigde voor Granada en PAOK Saloniki. En het nam de rol van grootste uitdager van Ajax over van AZ. Met opgeheven hoofd ging het elftal het nieuwe jaar in en zag de confrontaties met de topploegen met vertrouwen tegemoet. En toen was de magie verdwenen. Van AZ en Feyenoord werd kansloos verloren, van Ajax niet gewonnen en opeens is PSV slechts best-of-the-rest. En inmiddels ook potentieel bekerkampioen-af.

Want wat een schertsvertoning tegen Ajax. Elf angsthazen betraden het veld in de Johan Cruijff Arena, geen moment werden de mooie intenties waarmee Schmidt zich presenteerde bij PSV in de praktijk gebracht. Als je gaandeweg de tweede helft dan ook nog je beste speler (Ihattaren) wisselt, dan weet je het wel. Nog even en het predikaat ‘verloren’ kan op dit seizoen geplakt. Het Schmidt-effect is uitgewerkt.

Het wordt hier elke avond tegen middernacht op de radio gezongen door een landgenoot en misschien kan Schmidt er wat van opsteken. Gute Nacht Freunde, es wird Zeit für mich zu gehen.