Frits Barend: 'Een dag na ons eerste Revu-artikel stond de trainer van PSV op straat'

‘Ik heb bij jullie blad een gewéldige tijd gehad. Henk en ik zaten samen bij Vrij Nederland; dat we naar Nieuwe Revu gingen, was best een opzienbarende overstap. Kijk, ik ben geen type dat twintig jaar lang hetzelfde werk blijft doen. Na een aantal jaar begint het te kriebelen, dan heb ik het wel gehad en wil ik wat anders. Ons vertrek bij VN had te maken met een conflict op de redactie: de Joodse kwestie. Voor het eerst kreeg ik met antisemitisme te maken, samen met nog twee Joodse collega’s. En Henk was voor het gemak ook maar even Joods, die was solidair. Voor ons was het wel een schok, dat dit kon gebeuren bij het grote Vrij Nederland. Vanaf toen was het oorlog op de redactie. Henk en ik namen ontslag. We kregen meteen al een paar mooie aanbiedingen van gerenommeerde bladen en daar zat Nieuwe Revu ook tussen. Sauer was hoofdredacteur, en destijds zagen mensen Nieuwe Revu als het kappersblaadje, zeker vergeleken met Vrij Nederland. Het verhaal van Derk sprak ons aan: “sex, socialisme en sensatie”, tegen de gevestigde orde aan trappen en volledige journalistieke vrijheid. Dat Henk en ik naar Nieuwe Revu gingen, werd in de journalistieke wereld toen gezien alsof we overstapten van GroenLinks naar de PVV. Toen we veel later bij RTL begonnen, waren we helemaal halve fascisten.’

Een van jullie beroemde verhalen in Nieuwe Revu was het interview met Ruud Gullit, die daarmee een vertrek bij PSV wilde forceren, zodat hij naar AC Milan kon.

‘Mwah, dat is er later van gemaakt. AC Milan had hij toen echt nog niet in z’n hoofd. Gullit vertelde ons gewoon oprecht en eerlijk over de situatie bij PSV toen. We hebben wel extra aandacht aan dat artikel moeten besteden, want aanvankelijk vonden Henk en ik het te mager. Toen zijn we terug- gegaan naar Gullit: “Ruud, dit is niks. Óf je zegt wat, of je zegt niks. Maar dit ben jij niet.” We spraken hem dus voor de tweede keer. ’s Avonds moest hij spelen, ik geloof tegen Veendam. We zaten voor de wedstrijd bij hem thuis toen hij ineens geïrriteerd mompelde dat trainer Hans Kraay hem wel weer laatste man zou zetten, omdat de spits van Veendam een paar keer koppend had gescoord. Gullit zei dat hij er gek van werd, dat hij als aanvaller, bij nota bene PSV, achterin werd gezet uit angst voor de tegenstander. Na de wedstrijd spraken we hem weer, hij had inderdaad als verdediger gespeeld en had zwaar de smoor in. Toen begon hij te praten en kwamen zijn ergernissen eruit. “Met deze trainer worden we nooit kampioen,” zoiets was de kop. Kraay vloog er op vrijdag prompt uit. Ons artikel maakte dus behoorlijk wat los. Het was het eerste verhaal dat Henk en ik voor Revu maakten. We wilden beginnen met een klapper, dat lukte. Het blad kwam woensdag uit, donderdag was het groot nieuws en vrijdag was het al uitverkocht. Dat waren er destijds 125.000. Toen moest er worden bijgedrukt. Hoe mooi kun je beginnen?’

Nog meer spectaculaire dingen meegemaakt in je Revu-tijd?

‘Niet ons eigen artikel, maar we hadden er wel aan meegewerkt: Revu publiceerde dat minister-president Ruud Lubbers een negatief inkomen had. Een van de best verdienende en rijkste mensen van Nederland hoefde dus geen inkomstenbelasting te betalen. Door al zijn onkosten had hij een negatief inkomen; dat was natuurlijk spraakmakend. Lubbers kwam er trouwens mee weg. Met Johan Cruijff hadden we altijd prachtige interviews, maar ook met Peter Post, Jan Raas, Ronald Koeman en met Marco van Basten en Ruud Gullit toen ze naar Milaan gingen. Ik zie nog de foto voor me in het plaatsje Carnago, bij het trainingscomplex Milanello, 50 kilometer buiten Milaan. Iedereen werkte eigenlijk altijd wel mee. We namen met Revu een beetje de positie over van Vrij Nederland, brachten onthullende verhalen, politieke geheimen, bankschandalen, noem maar op. Nieuwe Revu was toen even hét toonaangevende weekblad.’

Lees het hele interview op Blendle.