‘Die vier-jaar-en-klaar zou voor de premier én het hele kabinet moeten gelden’

Over een paar weken gaan we stemmen en wordt – als de peilingen het bij het rechte eind hebben – de VVD voor de vierde keer op rij de grootste. Ondanks alles. Zit ik niet op te wachten. Niet in de laatste plaats omdat Mark Rutte dan wéér minster-president wordt. Hij is het al ruim tien jaar. Moet daar echt nog plusminus vier jaar bovenop? Nu is het wel genoeg, toch?

Dat vind ik niet alleen omdat hij rechts is en ik links ben, maar vooral omdat ik dat hoofd van ’m niet meer kan zien. Niet dat er iets mis is met die kop van ’m, maar wiens harses ben je na dik een decennium niet spoegzat? Het is nu eenmaal een onomstotelijk vaststaande natuurwet dat hoe langer en dus beter je iemand kent, hoe meer je je aan diegene gaat ergeren. Niet voor niets loopt een op de drie huwelijken vroeg of laat uit op een scheiding, hoe strontverliefd echtgenoot en -note aanvankelijk ook op elkaar waren.

Wat dat betreft hebben ze het in de Verenigde Staten beter geregeld. Als president krijg je maximaal twee termijnen en dan is het ophoepelen geblazen. Zou in Nederland ook zo moeten zijn. Vind ik acht jaar nog steeds te veel van het goede, dus laten we er vier van maken. Hooguit, want als je kabinet valt, is het ook toedeledokie.

Die vier-jaar-en-klaar zou niet alleen voor de minister-president moeten gelden, maar voor het hele kabinet. Fuck it, als we toch bezig zijn, ook voor de Tweede Kamer, zowel coalitie als oppositie. Want of het nu Rutte, Kaag of Klaver is, we hebben ze toch allemaal al zo vaak, veels te vaak voorbij zien komen? Hun kapsels, hun gebitten, hun poriën, in het geval van Hugo de Jonge zelfs z’n schoenen, we zouden ze kunnen uittekenen. Hun maniertjes, hoe ze praten. Ze zijn als kapotgedraaide liedjes. Je hoort niet eens meer of het nou eigenlijk een goed of een slecht nummer is. Het enige wat je wil, is zo snel mogelijk een andere radiozender opzetten.

Maar het pluche plakt en zetelklevers gonna zetelkleef, dus ga er maar niet vanuit dat de dames en heren in Den Haag deze beknotting van hun ambtstermijn als wet zullen aannemen. Nee, wij zullen in dezen als volk eendrachtig moeten optreden en onze democratische stem verstandig benutten. Daarom roep ik u allen op bij de komende verkiezingen het volgende te doen: zoek op het stemformulier bij de partij van uw keuze een kandidaat uit waarvan u werkelijk waar geen idee heeft hoe hij of zij eruitziet. Kleur het vakje voor de naam van deze onbekende rood. Steek het formulier in de stembus. Herhaal over maximaal vier jaar.