‘Portlanders volgen de rechtszaak over George Floyd met grote vrezen’

Het geluid van rinkelend glas is nooit ver weg in Portland. Dat werd me gelijk wel duidelijk op de eerste avonden dat ik hier was. Groepen demonstranten komen ’s avonds samen om door de straten te lopen, en voor Portlanders is het duidelijk wat dat betekent: groepen in het zwart, die zich uitleven op ruiten van gebouwen die niet met houten schotten zijn dichtgetimmerd.

Het is een verschil met die andere demonstraties overdag, waaraan gezinnen en brave burgers meedoen die protestborden met grappige kreten meedragen en kleur in hun kleren hebben. Dat zijn de vreedzame protesten, en eerlijk is eerlijk, die zie je het meeste. Maar ’s avonds komt die andere groep, die niet gelooft dat het roepen van leuzen iets verandert. En zij zijn de reden dat de binnenstad van Portland is dichtgetimmerd en er al bijna een jaar uitziet als een ghost town.

Als je met Portlanders praat, zullen velen je vertellen dat ze met vrees de rechtszaak van Derek Chauvin volgen – de agent onder wiens knie de zwarte George Floyd vorig jaar in Minneapolis overleed. Ze hebben gezien hoe heftig het uit de hand kan lopen, in een spiraal van hard politieoptreden tegenover steeds gewelddadiger rellen. De rechtszaak van Chauvin ligt zo gevoelig dat de eerste stappen die nu worden ondernomen – het selecteren van een jury – al ingewikkeld genoeg zijn. Hoe vind je nog een onafhankelijke jury in een zaak die tot in Europa tot protesten leidde en waarover zich vrijwel iedereen al een mening heeft gevormd?

De andere grote vraag is: zal een uitspraak genoeg zijn? Een vriendin van me in Arizona stelde: de politie is altijd schuldig, wat er ook is gebeurd. Zij dragen immers een uniform. Haar manier van denken is zeker geen uitzondering in Amerika. En als je met de meer extreme demonstranten praat in Portland is hun boodschap dat de politie daarom ontbonden moet worden, om misschien te worden heropgebouwd, of volledig geschrapt. Maar wat er nu zit, is in hun ogen altijd fout.

Als je hier in Portland rondloopt, tussen de dichtgetimmerde ondernemingen en woningen, waar in de avonden tegen een achtergrond van wolken traangas een duister gevecht ontstaat tussen politieagenten en demonstranten – die allebei rondlopen met gevechtshelmen, gasmaskers en kogelvrij vest – dan is het duidelijk hoe Amerika eruit kan zien na de uitspraak in de rechtszaak.

Terwijl op een plein een volgende groep in het zwart geklede demonstranten zich klaarmaakte – even later zouden ze gearresteerd worden voor het intikken van winkelruiten – zei een buurtbewoner tegen me: ‘Het zal niet genoeg zijn voor velen. Behalve als die politieagent publiekelijk wordt opgehangen. En dat gaat nooit gebeuren. Dus reken maar dat het weer losgaat.’