‘Het racismedebat is een heuvel waar ik wél op wil sterven’

De laatste serieuze landenwedstrijd die ik zag was de WK-finale van 2010, in m’n eentje met een sixpack bier en een zak chips en nadat de Oranje équipe verloor van ik meen Portugal, haalde ik de schouders op en ging ik te bedde. Voetbal is wel de allerlaatste tribale oorlogsheuvel waar je op wil sterven, wil ik maar zeggen. Het is een saaie sport voor mannen met knotjes die kermend over het gras rollen.

Recentelijk zag ik ene Georginio Wijnaldum, kennelijk voetballer voor het Nederlands elftal, iets zeggen over een heuvel waar ik wél op wil sterven. Of nou ja, heuvel. Het is meer een moeras: het racismedebat.

Wijnaldum had na de onfortuinlijke dood van George Floyd een tribuut georganiseerd bij zijn eigen club Liverpool, ter ondersteuning van de Black Lives Matter-beweging (een soort FvD voor mensen die geen bibliotheken bezoeken), om het dagelijks racisme in westerse landen te agenderen. Dat bleek plotseling het grootste probleem op aarde, terug te voeren op ons koloniale verleden, de slavernij en wat dies meer zij. Heel vermoeiend voor wie niet in erfzonde gelooft. Een jaar eerder had ie al eens aangekondigd van het veld te lopen als er sprake is van racisme jegens donkere spelers.

Voorwaarts naar recent. Er komt een WK aan in Qatar en Wijnaldum werd gevraagd naar de mensenrechtensituatie aldaar, die nogal abominabel is: het islamitische oliestaatje dat een WK gekocht heeft bij de FIFA, heeft arbeidsslaven geïmporteerd en ingezet om de tempels te bouwen waar Coca-Cola, Adidas, Budweiser en aanverwante ‘inclusieve’ multinationals hun merknamen op spijkeren voordat het eerste fluitsignaal klinkt.

Duizenden van die werkslaven zijn onder erbarmelijke omstandigheden om het leven gekomen, de groene zoden van het aankomende wereldkampioenschap is feitelijk een massagraf voor 6500 mensen. Een journalist vroeg Wijnaldum naar zijn standpunt daarover, waarop de geprivilegieerde voetbalveelverdiener boos suggereerde dat hij als ‘bruin persoon’ niet voor zichzelf op zou mogen komen.

Niet alleen was dat niet de vraag, het is ook een feit dat de stadion bouwende slaven in Qatar allemaal bruine personen zijn. ‘Raar’, was de enige kwalificatie die Wijnaldum aan de volkomen logische vraag gaf. Hij is ongetwijfeld handig met een bal maar retorisch kan hij slecht hooghouden.

Iets scherper ingeschoten: Wijnaldum is een schreeuwende hypocriet. Ik bekijk dat zonnig: er ligt een sixpack pils koud en een zak chips klaar. Want iedere vroom knielende miljonair in het edele grasballet die zich in verbale bochten gaat wringen om totems te bouwen rond margeracisme, maar niet van het veld stapt in racistische islamitische slavernijstaatjes tijdens Qatar 2022, dát wordt een wedstrijdje woordworstelen waarbij ik graag een van de zeventien miljoen bondscoaches wil zijn. Misschien koop ik er zelfs wel een grotere televisie voor.