‘Wijnaldum was het stopcontact in een team vol kerstlichtjes’

Liverpool was een lange tijd het beste team van de wereld. We waren soms zo goed dat we licht gaven. Een team vol kerstlichtjes, dat waren we, en Wijnaldum was het stopcontact. Waar rook was, was vuur en waar licht was, was Wijnaldum. En hij was nooit jaloers op de lampjes. Hij was het bruidsmeisje op een bruiloft. Hij voelde zich nooit miskend of achtergesteld. De schaduw was zijn schijnwerper. Niemand kon zich zo mooi onzichtbaar voetballen als Wijnaldum. Ik heb tientallen keren in het stadion gezeten en soms raakte ik hem gewoon kwijt. En niet omdat Gini zich aan het verschuilen was, nee, integendeel, hij was juist nergens, omdat hij overal was.

Ik heb dit verhaal nooit aan iemand verteld, maar na de gewonnen Champions League-finale van 2019 kwam ik hem tegen in de catacomben van het stadion. Hij was met zijn gezin. Zijn gezin was nog mooier dan de winnaarsmedaille om zijn nek. Ik wilde iets tegen hem zeggen. Ik wilde hem bedanken voor alles. Voor zijn twee goals tegen Barcelona. Voor zijn longen en voor zijn glimlach. En voor zijn rust.

Van veel voetballers gaat mijn hart sneller kloppen en van sommigen gaan de haren op mijn armen overeind staan, maar van Wijnaldum word ik rustig. Werd ik rustig, want hij gaat na de zomer ergens anders voetballen. Aan alles komt een eind, aan alles behalve mooie herinneringen.

Als mensen over verdedigers praten, hebben ze het vaak over dat iemand het slot op de deur is, maar Wijnaldum was eerder de scharnieren. Hoe slecht het soms ook ging, dankzij hem stond de deur altijd op een kier. Hoe slecht het soms ook ging, dankzij hem was de volgende stap zichtbaar.

Hij liep voorbij in de catacomben. Ik kon zijn aftershave ruiken. Ik wilde hem aantikken, maar ik deed het niet. Hij was met zijn gezin. Dit was hun moment. Maar ik wilde zoveel tegen hem zeggen. Ik wilde mijn dankbaarheid als een dekentje over hem heen leggen. Want ik was het en ik ben het nog steeds. Dankbaar. Hoe hij op het veld constant kon schakelen tussen regelen en ontregelen. En hoe hij er altijd stond op de momenten dat ik het niet meer zag zitten.

Ik wilde zoveel tegen hem zeggen daar in Madrid, maar de avond was te mooi voor woorden. Dus ik keek maar gewoon naar hem. Naar zijn glimlach. Zijn ongeëvenaarde glimlach. Wijnaldum lacht altijd als een jongen die voor het eerst in zijn leven verliefd is. En ik keek naar zijn rugnummer. De 5. Een cijfer dat voor net niet goed genoeg stond. NET 5, RTL 5. De 5 stond vaak voor mislukken. Struikelen en tekortschieten. Maar Wijnaldum heeft een glimlach op het gezicht van de 5 gevoetbald. Net niet goed genoeg is dankzij hem onmisbaar geworden.

Bedankt, Gini. Het ga je goed. Bedankt voor alles. Je was het bruidsmeisje dat mooier dan de bruiloft was.