Luis Elizondo: ‘De ufo’s zijn echt, dit is realiteit’

In het slotdeel van ons ufo-dossier interviewt Nieuwe Revu vier Amerikaanse experts die het bestaan van uap’s (unidentified aerial phenomena) bevestigen. ‘De tijd is aangebroken voor onze beleidsmakers om openheid van zaken te geven.’

Luis Elizondo: ‘De ufo’s zijn echt, dit is realiteit’

Waarom werd u door het Pentagon geselecteerd om AATIP te leiden?

‘Vóór AATIP bestond mijn werk uit het analyseren en inschatten van dreigingen en het waarborgen van de staatsveiligheid. Mijn achtergrond lag vooral in contraspionage en het jagen op terroristen. Ook had ik al ervaring met het beschermen van onze geheime technologische middelen tegen rivaliserende overheden die dat willen stelen. Ik vermoed dat ik daarom werd binnengehaald, om met name die veiligheid te waarborgen.’

Had u voor die tijd ervaringen of aanvaringen gehad met ufo’s?

‘Nee, helemaal niet. Ik kan me zelfs mijn eerste oriëntatiegesprek met de toenmalige leidinggevende van AATIP herinneren. Tijdens dat gesprek vroeg hij me op de man af: “Wat weet je van ufo’s?” Ik dacht dat ze mijn mentale gesteldheid wilden testen. Toen ze me vroegen of ik geloofde in ufo’s, zei ik dat ik simpelweg niet de luxe heb gehad om er überhaupt over na te denken. Ik was veel te druk geweest met het vangen van slechte mensen (lacht). Dat was mijn eerlijke antwoord, ik ben er voorheen nooit mee bezig geweest.’

Wanneer besefte u dat uap’s echt bestaan?

‘Toen ik toegang kreeg tot de dossiers. Toen zag ik voor het eerst dat de bewijzen die er liggen zeer overtuigend zijn en dat dit onderwerp zeer reëel is. De piloten van de Amerikaanse luchtmacht en marine zijn geloofwaardige observanten van uap’s, die ook nog bewijsmateriaal kunnen leveren in de vorm van filmbeelden en radardata. Deze mensen zijn getraind om ieder vijandelijk én ieder vriendelijk vliegtuig op kilometers afstand te identificeren. Ze spelen zelfs kaartspellen waarop alle soorten vliegtuigen staan afgebeeld, zodat ze het model en de vorm ervan onthouden. Wanneer deze toppiloten een object waarnemen dat ze niet herkennen en dat qua vliegprestaties technologisch superieur is, en daar bewijs van leveren door er videobeelden van te maken en er radardata beschikbaar is dat die beelden ondersteunt, dan zie ik dat als overtuigend feitelijk bewijs van een voertuig in ons luchtruim dat we niet kunnen identificeren. Ik heb veel uap-waarnemingen op deze manier kunnen beoordelen en dit heeft mij ervan overtuigd dat we te maken hebben met een technologie die veel geavanceerder is dan de onze.’

Toen u met uw werkzaamheden voor AATIP begon, had u ook toegang tot de dossiers van uw voorgangers?

‘Nee, onze werkzaamheden beperkten zich tot waarnemingen in het hier en nu. De opdracht was tweeledig en heel simpel: zoek uit wat het is en hoe het werkt. We waren ons wel bewust van historische documenten van voorgangers, maar we hadden er geen toegang toe. De opdracht was simpelweg om voor het politieke leiderschap helderheid te scheppen over wat die uap’s zijn en wat ze willen. Bovendien bestonden die oude dossiers vooral uit getuigenverslagen. Wij concentreerden ons veel meer op moderne technologie en data.’

Waarom heeft u besloten om de beelden van de uap’s gemaakt door de Amerikaanse luchtmacht in 2017 te delen met The New York Times?

‘Ons doel was om meer bewustzijn onder het volk te creëren over dit onderwerp en de ernst van de zaak te benadrukken. De bureaucratie binnen de overheid was echter erg beteugelend: ze stonden het niet toe dat wij deze zeer belangrijke informatie deelden met de burger, in mijn optiek een grove fout van de overheid. Soms moet je dan de teugels in eigen hand nemen om iets wat kapot is te repareren, in dit geval de plicht tot informatievoorziening. We zagen in dat er maar één manier was om dit wereldkundig te maken, dus hebben we eenzijdig actie ondernomen en beelden gedeeld die onze nationale veiligheid niet compromitteren. We wilden de deur openzetten voor meer transparantie.’

Waarom nu?

‘Waarom niet nu? Je laat fruit toch ook niet rotten in de koelkast? Des te langer je het laat liggen, des te meer het zal stinken. Dit fruit ligt al decennia in de koelkast. Het is tijd om de deur te openen en mensen ervan bewust te maken dat deze dingen echt zijn. De uap’s zijn echt, dit is realiteit. Ongeacht wat het is, wat de intenties zijn of waar het vandaan komt: dit is echt.’

Kunnen we zeggen dat het buitenaards is of niet?

‘Er zijn maar drie mogelijke scenario’s. Eén: het is onze eigen topgeheime technologie. Maar dan zou ik het moeten weten en bovendien, waarom verschijnen ze boven drukbevolkte steden waar iedereen het nieuwe geheime voertuig gewoon kan zien? Twee: het is nieuwe buitenlandse technologie. Als dat zo is, dan hebben we gefaald als veiligheidsdienst want deze technologie gaat ons ver te boven. En trouwens, dan falen we al tientallen jaren want zo lang verschijnen ze al. Drie: het is noch Amerikaanse noch buitenlandse technologie. Deze objecten bewegen zich voort op manieren die natuurkundig gezien onmogelijk zijn. We moeten er dus wel rekening mee houden dat dit technologie is die wellicht niet van de mens komt.’

Waarom doen, in tegenstelling tot het verleden, Amerikaanse politieke zwaargewichten zoveel moeite om het bestaan van ufo’s en uap’s te bevestigen?

‘Buiten het feit dat het dankzij de moderne technologie bijna niet meer te verbergen is, wil je uiteindelijk ook niet aan de verkeerde kant van de geschiedenis komen te staan. Ik denk dat die gedachte een aantal politici motiveert om zich uit te spreken. Ze realiseren zich dat hoe langer dit geheim wordt gehouden, des te meer men het vertrouwen verliest in de overheid. Het vergt veel moed om dit onderwerp te belichten in een wereld vol weerstand. Er waren ooit tijden dat de katholieke kerk weigerde om door Galileo’s telescoop te kijken. Waarom? Omdat ze geen bewijs wilden zien dat de aarde niet het centrum van het universum was. Voor de meeste mensen is verandering moeilijk te verteren.’

Wie is Luis Elizondo?

Luis Elizondo kreeg in 2007 de leiding over een nieuwe, geheime onderzoeksafdeling binnen het Pentagon, het Advanced Aerospace Threat IdentificationProgram (AATIP). Zijn taak was om alle onbekende objecten te onderzoeken die het Amerikaanse luchtruim binnendringen. In 2017 ontpopte hij zich als klokkenluider door The New York Times te informeren over het bestaan van AATIP. Zijn bewering: ufo’s bestaan en ze zijn misschien niet van deze aarde. Deze boodschap herhaalde hij op CNN.

James Fox: ‘Je weet wat er gaande is, of je weet het nóg niet’

Wat ging er door u heen toen het Pentagon via The New York Times de beelden vrijgaf van de strijdkrachten die ufo’s hebben vastgelegd? Sprong u niet een gat in de lucht?

‘Je moet je voorstellen dat ik al vier jaar bezig was met het maken van deze film toen die beelden naar buiten kwamen. Ik had wat interessante zaken gevonden van meerdere mensen die tegelijkertijd niet alleen een ufo van dichtbij hadden gezien, maar ook ‘wezens’ die eruit kwamen. Toen kwam die publicatie van het The New York Times-artikel als een donderslag bij heldere hemel. Er bestond dus een topgeheim ufoprogramma van het Pentagon. En het verhaal was nota bene naar buiten gebracht door Harry Reid, de voormalig senator die zelf dat programma had opgezet. Het artikel bevatte vele ooggetuigenverslagen van gevechtspiloten en militairen. Invloedrijke mensen uit de politiek en de geheime diensten spraken zich bevestigend uit over het bestaan van uap’s en de onderzoeken ernaar. Dit was een ware aardverschuiving. En het gebeurde ook nog eens tijdens het maken van mijn film. Het was echt alsof ik olie had gevonden. Ik kreeg door dat artikel in combinatie met de openbaar gemaakte video’s meteen meer geld om mijn documentaire te maken. En ik kreeg twee jaar extra productietijd om de film te realiseren. Ik moest en zou alle sleutelf iguren rondom deze onthulling voor de camera zien te krijgen.’

Hoe bent u geïnteresseerd geraakt in dit onderwerp?

‘Ik heb het idee dat we niet alleen zijn altijd fascinerend gevonden. Wanneer iemand me vraagt waarom ik dit doe, is mijn antwoord: “Laat al je vooroordelen even voor wat ze zijn. Stel je voor dat er bewijs is van buitenaards leven en je struikelt erover. Wat zou je dan denken?” Dan zegt iedereen: “Dat zou het meest belangrijke verhaal uit de geschiedenis van de moderne mens zijn.” Dat is wat me drijft. Gesterkt door deze bewijzen ben ik ervan overtuigd dat dit gaande is. Ik zou wel gek moeten zijn om zo’n verhaal te laten gaan. Sommige mensen reageren dan met: “Oh, je bent zo’n believer.” Maar het is geen kwestie van geloven of niet. Je weet wat er gaande is, of je weet het nóg niet.’

In The Phenomenon besteedt u uitgebreid aandacht aan een gebeurtenis in Zimbabwe in 1994, waar een honderdtal schoolkinderen zag hoe een ufo naast het schoolplein landde, waar vervolgens twee wezens uitstapten. Wat maakt die zaak zo belangrijk?

‘Omdat er zoveel ooggetuigen waren op dat moment. Je moet je voorstellen dat tientallen kinderen hetzelfde hadden gezien, hetzelfde verhaal vertelden en vrijwel zonder uitzondering dezelfde wezens tekenden wanneer ze dat werd gevraagd. Later heeft Harvard-professor en psychiater John Mack de kinderen onderzocht. Hij kwam tot de conclusie dat ze – ongeacht wat het was dat ze zagen – niet logen. Voor mijn film zocht ik veel van die kinderen op. Inmiddels volwassenen, mensen die hoogopgeleid zijn, kinderen hebben en veel te verliezen hebben, maar ze vertellen stuk voor stuk nog steeds hetzelfde verhaal.’

In uw film toont u aan dat er een patroon is van uap’s die opduiken bij zowel militaire vliegbasissen als kerncentrales. Kunt u daarover uitweiden?

‘Voormalig senator Harry Reid deed er zelfs nog een schepje bovenop. Hij zei dat er niet alleen uap’s verschijnen boven militaire basissen waar kernwapens liggen, ze schakelen ook nog eens die kernwapens uit. Toen besloot ik om intensief in te zoomen op dit facet van het uap-fenomeen. De autoriteit op dit gebied is journalist Robert Hastings: hij was de drijvende kracht achter een persconferentie in 2010, toen tientallen oud- militairen vertelden over hun eigen ervaringen met uap’s. Er zijn zoveel militairen over de hele wereld die dergelijke waarnemingen hebben gedaan. Dat spreekt denk ik toch al voor zich. Dit is een patroon dat decennialang geheim is gehouden door inlichtingendiensten en politieke en militaire leidinggevenden. Al die militairen werd opgedragen dat ze er nooit over mochten praten, of ze werden wijsgemaakt dat ze het zich hadden ingebeeld.’

Een van de gevechtspiloten wiens camerabeelden in The New York Times terechtkwamen, is David Fravor. Hoe was het om hem te interviewen?

‘Je moet beseffen dat Fravor een man is met een onberispelijke staat van dienst. Hij had bijvoorbeeld de leiding over de militaire vliegtuigen die Los Angeles moesten beschermen na de aanslagen op het WTC in 2001. Wat hij op beeld heeft vastgelegd, beschrijft hij als een Tic Tac-vormige ufo die technologisch veruit superieur is. Die ufo is niet alleen door het squadron van Fravor waargenomen, maar ook door de mensen in de verkeerstoren en op radar. Er waren in totaal meer dan zestig getuigen, die door hun meerderen werden opgedragen om erover te zwijgen.’

Kunt u beschrijven hoe die Tic Tac-vormige ufo zich gedroeg?

‘Fravor zei dat het bijna leek alsof het ding met hem spotte. Het spiegelde zijn manoeuvres en kwam soms rakelings langs hem heen geschoten. Zwaartekracht had geen enkele invloed op het object. Hij zag dat het van het ene op het andere moment verdween en een fractie van een seconde later weer op de radar verscheen, zeven kilometer verderop. Dit hebben deze mannen niet één keer waargenomen, maar tientallen keren.’

Wie is James Fox?

Filmmaker James Fox baarde vorig jaar in zijn thuisland Amerika opzien met The Phenomenon, zijn derde documentaire over ufo’s. Eerder maakte hij al Out of the Blue (2003) en I Know What I Saw (2009). Een van de opmerkelijkste zaken die Fox in zijn nieuwste film belicht, is het bestaan van een geheime ufo-onderzoeksafdeling binnen het Pentagon. The Phenomenon is te zien op Amazon Prime Video.

Jeremy Corbell: ‘Een natuurkundig raadsel’

John Ratcliffe, voormalig chef van de Amerikaanse inlichtingendiensten onder Trump, zei afgelopen maart in een interview met Fox News dat er meer ufo-waarnemingen zijn dan waar het publiek van op de hoogte wordt gebracht. En dat deze objecten zich voortbewegen op een manier die met onze huidige technologie niet mogelijk zou moeten zijn.

‘Dit was een heel belangrijke onthulling. Dit is een vooraanstaand politicus die voor het eerst toegeeft dat er veel meer ufo’s worden gedetecteerd dan het grote publiek weet. En dat de wijze waarop ze zich voortbewegen, een natuurkundig raadsel is. Als je kijkt naar de ufo’s op de beelden die The New York Times heeft vrijgegeven, zie je een object dat het vermogen heeft om te keren terwijl het sneller dan het geluid vliegt. Het gaat in tegen alle natuurkundige regels zoals we die tot nu toe kennen en maakt manoeuvres die je met een verbrandingssyteem zoals wij dat kennen, simpelweg niet kunt maken. Ratcliffe gaf in zijn interview met Fox News feitelijk toe dat de Amerikaanse overheid zelf ook niet weet hoe die objecten functioneren.’

Hoe beleeft Bob Lazar, de hoofdpersoon uit uw documentaire, de huidige ontwikkelingen? Hij zal met name zeer geïnteresseerd zijn in de mechanismen van de uap’s die zijn gefilmd door piloten als David Fravor.

‘Ik heb Fravors beelden aan Lazar laten zien. Ze hebben elkaar daarna ontmoet en uitgebreid Fravors waarnemingen besproken. Lazar vertelde dat hij destijds in Area 51 werkte aan een voortbewegingssysteem dat door zwaartekracht wordt aangedreven. Dit systeem is totaal anders dan alles wat we op aarde kennen. Hij denkt dat deze uap’s het vermogen bezitten om tijd en ruimte te buigen. De voertuigen kunnen zich voortbewegen door de ruimte, de lucht en onder water en ondervinden geen weerstand van welk natuurelement dan ook.’

Wanneer je de beelden ziet, lijken deze uap’s simpelweg te verschijnen en te verdwijnen.

‘Klopt, ze worden aanvankelijk niet waargenomen op radar, maar verschijnen toch ineens. Fravor beschreef aan Lazar dat de ufo bewoog als een pingpongbal in een glazen bak. Het leek razendsnel van boven naar beneden en van links naar rechts te stuiteren. Lazars theorie is dat wat wij met het blote oog waarnemen, een verstoring is van tijd en ruimte. Dat wat wij waarnemen, een versnelling is van een andere realiteit. Bijna alsof je een film vooruitspoelt. In een andere realiteit beweegt het object waarschijnlijk normaal en veel langzamer.’

Wat willen deze uap’s?

‘Senator Marco Rubio heeft het openlijk over het binnendringen van ons luchtruim door uap’s. Hij zegt: er vliegen objecten boven onze militaire basissen en we weten niet wat het zijn, dat is een potentieel risico voor onze veiligheid. En voormalig senator Harry Reid heeft meerdere malen aangegeven dat dit geen op zichzelf staande incidenten zijn, maar dat het een mondiaal waargenomen fenomeen is.’

Wat beweegt deze politieke zwaargewichten om zich zo openlijk hierover uit te spreken?

‘Deze politici willen straks niet aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan wanneer dit nieuws in volle omvang naar buiten komt. Enerzijds wordt de deur gesloten gehouden, anderzijds willen politici openheid van zaken aan de burger geven.’

Ratcliffe spreekt over ‘bedreigingen uit de ruimte’. Moeten we ons zorgen maken?

‘Volgens mij is wat er nu gebeurt, niet heel veel anders dan wat waarschijnlijk al honderden jaren aan de gang is. Waarom we nu meer waarnemingen doen, is simpelweg omdat onze eigen technologie beter is geworden.’

Wat kunnen we van u verwachten op korte termijn?

‘Journalist Robert Hastings organiseerde in 2010 een iconische persconferentie, die live werd gestreamd door CNN. Tijdens dit evenement maakten veertig militaire en politieke uap-ooggetuigen aan het publiek bekend wat ze hadden waargenomen tijdens hun diensttijd en werkzaamheden voor het Amerikaanse militaire apparaat. Dit deden deze mannen hoewel hen allen was opgelegd om er nooit over te praten. Mijn compagnon en ik hebben de rechten van die beelden bemachtigd. Ik wil al dat materiaal – een enorme serie ooggetuigenverslagen en overweldigend bewijsmateriaal – gratis delen met de wereld, zodat er een mondiaal bewustzijn groeit over wat er nu gaande is. De burgers willen verslagen en waarnemingen van mensen met een onberispelijke staat van dienst, in combinatie met tastbaar bewijs. De tijd is aangebroken voor onze beleidsmakers om openheid van zaken te geven. De politici die zich nu al uitspreken, willen straks wanneer het onomstotelijk duidelijk wordt dat dit bestaat, er niet uitzien als een debiel naar hun kiezers toe. Ze willen niet dat het volk ze straks iets zal kwalijk nemen als blijkt dat ze hier al decennia weet van hebben.’

Wie is Jeremy Corbell?

Jeremy Corbell is een kunstenaar en filmmaker uit Los Angeles die al meerdere documentaires over ufo’s en gerelateerde onderwerpen heeft gemaakt. Zijn meest recente documentaire Bob Lazar: Area 51 & Flying Saucers (2018) is te zien op Netflix.

Robert Salas: ‘We mochten hier met niemand over spreken’

Wat was in 1967 uw taak op de basis van Malmstrom?

‘Ik was verantwoordelijk voor de met kernkoppen uitgeruste intercontinentale raketten die op de basis lagen opgeslagen. Onze taak was om ervoor te zorgen dat de raketten klaar voor lancering waren op het moment dat dat nodig mocht zijn.’

Was er een protocol dat u moest volgen in het geval van een uap-verschijning?

‘Nee, we waren niet getraind voor dit soort incidenten. Volgens mij bestond er niet eens een protocol voor, dus we hadden geen idee hoe ermee om te gaan.’

Welk scenario ging er op dat moment door uw hoofd? Het was natuurlijk ten tijde van de Koude Oorlog. Dacht u niet dat het de Russen waren die de basis aanvielen?

‘Op dat moment bestond er voor mij geen twijfel dat we werden aangevallen en natuurlijk denk je dan als eerste aan de Sovjets.’

Kunt u vertellen wat er precies gebeurde?

‘Er waren twee officieren op twintig meter diepte actief in een zwaarbeveiligde ruimte, waaronder ikzelf. Bovengronds hadden zes militaire beveiligers dienst. Zij moesten de basis monitoren en in geval van dreiging in actie komen. Het eerste telefoontje dat ik kreeg, was van een van de beveiligers. Hij meldde dat er vreemde lichten te zien waren boven de basis. Die lichten gedroegen zich volgens hem heel eigenaardig. Ze bewogen razendsnel, schoten heen en weer, omhoog en omlaag, om vervolgens abrupt midden in de lucht tot een totale stilstand te komen. De beveiliger zei dat het geen vliegtuigen waren, want er waren geen motoren te horen en die dingen maakten ongekende manoeuvres in de lucht. Ik maakte nog een grapje: “Wat zijn het dan? Ufo’s?” Maar hij reageerde bloedserieus: “Meneer, het zijn geen vliegtuigen die mij bekend zijn.”’

Gaf de beveiliger een beschrijving?

‘Hij beschreef simpelweg lichten in de lucht, toen hing ik op. Ik nam zijn telefoontje niet al te serieus, ik dacht dat ze een flauwe grap maakten. Een paar minuten later belde hij me weer. Dit keer had ik hem schreeuwend en in totale paniek aan de lijn. Hij was doodsbang. Toen begreep ik dat er iets heel erg mis was. Ik wist hem te kalmeren en vroeg wat er precies aan de hand was. Hij zei dat er een grote, felle, pulserende oranje bol boven de poort van de hoofdingang hing. Hij had alle bewakers gemobiliseerd en ze waren met getrokken wapens naar de hoofdingang gestormd. Toen wist ik dat er een soort aanval op onze basis gaande was. Ik had alleen geen idee wat, omdat alles wat hij me had verteld zo irrationeel klonk. Het enige dat ik kon bedenken, was hem opdragen om niets door de hoofdingang naar binnen te laten komen. Gebruik geweld als het moet, maar laat absoluut niets de basis opkomen. Het was een zeer kritieke situatie.’

Wilde u niet zelf naar buiten gaan om te kijken wat het was?

‘Mijn instructies waren om te allen tijde bij het controlepaneel ondergronds te blijven, totdat we konden worden ontzet door hulptroepen. Ik moest koste wat kost de raketten behoeden voor een vijandige overname. Dus ik kon die deur niet opendoen om bovengronds te kijken wat er aan de hand was. Toen ik op het controlepaneel de status van de raketten checkte, stond alles netjes op groen, zoals het hoort, klaar om te lanceren. Het volgende moment sprongen alle lichten op het controlepaneel op rood.’

Wat gebeurde er toen?

‘We zagen dat het navigatie- en controlepaneel een errormelding gaf, wat in feite betekende dat de raketten waren uitgeschakeld. We zagen ook dat spotlichten bij de lanceerplaats waren aangegaan, wat kon duiden op indringers op de lanceerplaats. Vervolgens belde ik de beveiligers op en die zeiden dat de ufo net was verdwenen. Ik stuurde onmiddellijk de beveiligers naar beide lanceerplaatsen om te onderzoeken waarom die spotlichten waren aangegaan. Eenmaal aangekomen op die locaties, zagen zeweer ufo’s. Toen ik ze sprak, waren ze zo bang dat ik ze terug heb laten komen naar het hoofdkwartier waar ik ook zat. De beveiligers zijn daarna nooit meer teruggekomen, ze durfden niet meer. Het moet een enorm beangstigende ervaring voor hen zijn geweest.’

Toen de rust was wedergekeerd, heeft u toen met de militaire beveiligers gesproken over wat ze hadden gezien?

‘Toen de kust veilig was, ben ik naar boven gegaan en heb uitgebreid gesproken met de commandant met wie ik ook telefonisch contact had. Hij zei dat het een felle lichtgevende bol was en dat hij in het gloeiende object vaag een ovaalvormige kern zag. Maar het was door het felle licht moeilijk voor hem te zien. Daarna heb ik hem er nooit meer over kunnen spreken, want enkele momenten later werden we door helikopters geëvacueerd. Tijdens de debriefing werd ons allemaal opgedragen om hier nooit meer over te spreken. We zijn ook nooit meer teruggekeerd naar de Malmstrom Air Force-basis.’

Weet u of die objecten op radar zijn waargenomen?

‘Later heb ik gehoord dat ze inderdaad zijn gedetecteerd op radar en dat er zelfs gevechtsvliegtuigen op af zijn gestuurd om ze op te sporen. Die ufo’s waren al eerder op de dag waargenomen en de luchtmacht was er actief naar op zoek geweest.’

Werd u tijdens de debriefing wel geloofd?

‘Sterker nog, ze wisten er alles van. Toen begreep ik dat dit geen uitzondering was.’

Wie is Robert Salas?

Robert Salas diende van 1964 tot 1971 in de Amerikaanse luchtmacht. In 1967 had hij op een luchtmachtbasis in Montana een close encounter met een ufo. Vandaag de
dag is Salas een van de belangrijkste ambassadeurs voor het doorbreken van het vaak opgelegde stilzwijgen aan Amerikaanse militairen wat betreft hun ervaringen met uap’s. Ook is Salas een voorvechter van het vrijgeven van alle informatie die er is over ufo’s aan het grote publiek.