‘U voegt nu ‘Lid Den Haan’ aan de Tweede Kamer toe, gewoon ter glorie van uzelf’

Beste Liane den Haan,

Proficiat, u heeft een einde gemaakt aan de Fight Club van de lage landen: 50Plus. De partij ontstond ooit toen Peter R. de Vries zijn eigen partij PRDV oprichtte, en alleen aan de verkiezingen wilde meedoen wanneer 41 procent van Nederland zijn partij een ‘waardevolle aanvulling’ zou vinden. Helaas voor De Vries bleek niet 41, maar slechts 31 procent van de bevolking ontoerekeningsvatbaar. Maar ja, medeoprichter Jan Nagel (ex-PvdA, ex-Leefbaar Nederland) was al helemaal naar de notaris geweest, dus die richtte een paar jaar later een rechtse opvolger op, de Onafhankelijke Ouderen en Kinderen Unie. Bij nader inzien gooide hij de kinderen toch maar weg (Jan lijkt gespecialiseerd in badwater) en maakte hij er 50Plus van.

Die partij heeft zich sindsdien toegelegd op het versterken van het beeld dat boomers graag boos zijn. De geschiedenis van 50Plus bestaat uit een duizelingwekkende opeenvolging van schorsingen, al dan niet na gelekte vertrouwelijke mails, royementen die soms wel en soms niet werden teruggedraaid, uit de partij gezette Kamerleden en de oprichter die aangifte deed tegen de fractievoorzitter. Na elke rel stond wel ergens een interview met Jan Nagel, met een fantastische kop uit een parallel universum. Mijn favoriet: ‘Wij stoppen met ruzie. Wie dat niet doet, krijgt ruzie met mij.’

Uiteindelijk stapte ook Henk Krol uit 50Plus. Uiteraard nam hij zijn zetel mee, want bij partijen als 50Plus wint het ego altijd, oneindig veel sterker als het immers is dan welke overtuiging dan ook. Krol kreeg kort nog gezelschap van Femke-Merel van Kooten, opgestapt bij de Partij voor de Dieren. Ze gingen een samenwerking aan met Henk Otten, opgestapt bij FvD. Zoals de hele wereld behalve deze drie had zien aankomen, kregen ze al snel ruzie. Henk Krol haalde met zijn eigen lijst de Kamer niet, Femke-Merel van Kooten met haar eigen partij evenmin. U wel, als lijsttrekker van 50Plus, waar u nu bent uitgestapt.

Er bestaan enkele Kamerleden die met hun partij braken en hun zetel meenamen, vervolgens hun eigen partij oprichtten, en daarmee opnieuw de Kamer inkwamen: Geert Wilders, de mannen van Denk. Het zijn uitzonderingen, want de meesten volgen de route van Hero Brinkman: van het afgesplitste lid-Brinkman naar de leider van de Onafhankelijke Burger Partij, die na een fusie met Trots op Nederland van Rita Verdonk (ook al zo’n verbinder) meedeed aan de verkiezingen als Democratisch Politiek Keerpunt, en toen 0,1 procent van de stemmen haalde, waarna Brinkman vooral nog het nieuws haalde als uitbater van een Pools barbecuerestaurant en arrestant in een Nederlandse politiecel.

Maar toch. Zelfs nog liever Brinkman en Van Kooten, die in al hun opportunisme in ieder geval nog een kansloze poging deden een nieuwe partij op te richten, dan iemand als u, die aan de inmiddels zeventien partijen in de Tweede Kamer nu ‘Lid Den Haan’ toevoegt zonder ook maar de ambitie van een nieuwe partij of beweging. Zonder verantwoording aan iemand, namens niemand, gewoon ter glorie van uzelf. U had nieuwe ideeën over het pensioen, zei u altijd. Dat blijkt inderdaad waar.