‘Mocht Urk als priklocatie op uw scherm verschijnen: het zal u alles meevallen’

Ik plande online m’n prikkies in. Een algoritme stelde me drie setjes data voor, waarvan eigenlijk maar één paar me echt goed uitkwam. Eens even kijken waar ik dan moest zijn... Vlechttuinen 8 in, nee, óp Urk.

Sinds m’n vriendin en ik in de polder wonen, zie ik het voormalige Zuiderzee-eiland regelmatig genoemd worden op de borden langs de weg, maar om de een of andere reden had ik me nog niet eerder gerealiseerd dat het zo dichtbij was, deze ‘meest kerkelijke gemeente van Nederland’, zoals op Wikipedia vermeld staat (en dat zal dan wel waar wezen).

Niet alleen de meest kerkelijke, maar ook het vaakst niet-gevaccineerd. Slechts zo’n 40 procent van de mensen die een uitnodiging krijgt, maakt een afspraak. Niet echt een verrassing. Urk is sinds covid wel vaker minder florisant in het nieuws, met in de fik gestoken teststraten en kerken die de maatregelen aan de laars lappen. Tussen neus en lippen door nog effe zo’n zeur van een journalist perongelukexpres aanrijden. Nee, al die coronabemoeienis is niet aan de Urkers besteed.

Zou ik dan toch niet liever voor andere data kiezen, waarvoor ik dan misschien wel afspraken moest afzeggen, maar dan wel in Meppel of Emmeloord terechtkon? Voor m’n geestesoog verschenen namelijk plots allemaal Amerikaanse toestanden. Je weet wel, van die religekkies die dag, in dag uit voor een abortuskliniek staan te protesteren. Met borden waarop ‘BABY KILLERS BURN IN HELL’ staat en dat ze de vrouwen die naar binnen en buiten gaan voor moordenaar uitschelden.

Als het even kon, kreeg ik m’n shotjes Pfizer of Moderna toch liever zonder side of het Urker equivalent van dat soort ellende. Ik zag al voor me dat ik, om die tot priklocatie omgebouwde sporthal te bereiken, door een haag van antivaxxers in klederdracht moest. Ze zouden ‘God haat de medische wetenschap!’ schreeuwen en me misschien zelfs bekogelen met de niet-verkochte dagvangst van twee weken geleden.

Nu heeft mijn psycholoog gezegd dat ik m’n angsten niet uit de weg moet gaan, dus ik met afspraakbevestiging, gezondheidsverklaring en geldig identiteitsbewijs naar Urk. En wat denk je? Niks aan de hand, joh. Buiten het gebouw nul boze mensen. Binnen iedereen vriendelijk. De wachtrij was kort, de naald voelde ik amper. Ik had me druk gemaakt om niets. Ik ga er verder niet over, maar mochten er nog ergens gevluchte Urkers in asielzoekerscentra zitten, dan kunnen ze veilig terug naar de plaats van herkomst worden gestuurd. Het is er in ieder geval niet de Nederlandse wappievariant van The Handmaid’s Tales Gilead die ik van tevoren vreesde aan te treffen. Dus mocht bij het plannen van jouw prikken Urk als locatie op je scherm verschijnen, fear not, het zal u alles meevallen.