‘Een troosteloos WK dreigt op alle fronten’

Het had natuurlijk net andersom moeten zijn. Niet het Nederlands elftal had in polonaise de lege Kuip moeten verlaten als triomfator van de avond, die eer had juist Noorwegen gegund moeten worden. Want boffen die Vikingen even. Dat land, toch al nummer 1 in protestacties richting Qatar, hoeft volgend jaar niet naar dat vermaledijde land in het Midden-Oosten, waar mensenrechten met voeten worden getreden, waar het leven van een geïmporteerde arbeider niks waard is en waar het bloed van de stadionmuren druipt. Welke voetballer wil in zo’n decor nog zijn kunsten vertonen?

Toegegeven, Oranje deed op de valreep nog zijn uiterste best om het WK in dat vreselijke Qatar mis te lopen. Een 2-0-voorsprong verspelen tegen een laagvlieger als Montenegro, ik geef het je te doen. En dan vervolgens in een draak van een wedstrijd de angst zo lang laten regeren dat we niet vreemd hadden opgekeken van een tegengoal à la Jan Verheyen in 1973, de Belg die Oranje destijds bijna de weg blokkeerde naar het zo succesvolle WK een jaar later.

Provocatieve pressing, noemde Louis van Gaal het zaaddodende geploeter van zijn team. Er moest blijkbaar iets uitgelokt worden, maar wat precies werd niet helemaal duidelijk. Ja, als er wél publiek had gezeten, zou het vertoonde spel ongetwijfeld striemende fluitconcerten hebben opgeleverd. Al tijdens het afgelopen EK bleek dat dit elftal maar moeilijk kan omgaan met zaken als druk en hooggespannen verwachtingen. De afgang tegen Tsjechië, terwijl de weg naar de finale zogenaamd al openlag, was een teken aan de wand, die de afgelopen periode alleen maar werd versterkt. Wat dit elftal vooral mist, is een duidelijke hiërarchie. Een voor een spelen ze in de grootste competities en clubs van de wereld, maar eenmaal in Zeist aanbeland daalt de uitstraling meteen naar glimwormniveau.

Zo weigert De Jong pertinent een volgende stap te zetten, waardoor wij onze postbode al omgedoopt hebben in Frenkie. Georginio Wijnaldum heeft Liverpool en Paris Saint-Germain op zijn cv staan, maar eenmaal in een oranje shirt wordt de middenvelder weer een vrij modale speler, die zich het liefst ophoudt in de slagschaduw van anderen. Memphis Depay kan zo reclame maken voor een grote conservenfabrikant, want met dat lichaamsdeel beroert hij het vaakst de bal. En de krampachtige poging van Van Gaal om zijn aanvoerder Virgil van Dijk af te schilderen als een van de grootste roergangers waar hij ooit mee gewerkt heeft, is ook iets te doorzichtig.

De waarheid is gewoon dat we een heel beperkt elftal hebben dat met wat geluk en een gunstige loting nog een eindje kan komen op een WK, maar dat het tegen de eerste beste tegenstander van enig niveau het gelijk moet afleggen. Een hoop ergernissen dus volgend jaar november: een troosteloos WK dreigt op alle fronten. Dat hadden we ons makkelijk kunnen besparen.