‘Ik heb ineens het gevoel dat we met z’n allen naar de verdommenis gaan’

Ik ben van mezelf al geen grote slaper. Daarover heb ik uitgebreid bericht in mijn gezaghebbende zelfhulpboek Stoppen met Tobben, waarin ik de strijd aanbind met mijn zorgelijke natuur, die ik met hulp van allerlei traditionele en alternatieve therapieën de baas word. Ik ben van mezelf geen grote slaper, maar zo beroerd als ik de laatste weken slaap, heb ik nog maar zelden meegemaakt.

Ik weet ook precies hoe het komt. De corona. Kon ik tot nu toe redelijk overweg met de dreiging van deze levensbedreigende ziekte, en ben ik zelfs tamelijk vredig door een milde infectie heen gedommeld, sinds de laatste paar persconferenties lig ik er elke nacht van wakker. Omdat ik ineens het gevoel heb dat we met z’n allen naar de verdommenis gaan.

Overdag kan ik me mentaal nog wel teweerstellen tegen het duistere gevoel dat Rutte cum suis ook maar wat aankloten, absoluut niet weten waar ze het over hebben, laat staan wat ze doen. Overdag laat ik me graag in slaap sussen door deskundigen die goochelen met percentages en politici die zinloos kibbelen over bijzaken. Zoals de implicaties van 3G (werkt niet), 2G (zielig voor wappies), en 1G (gedeelde smart) en de vraag of kinderen en bejaarden nou wel of niet (opnieuw) moeten worden gevaccineerd. Terwijl we intussen vrolijk de gigantische olifant in de kamer negeren: de vraag of we dat ellendige virus er ooit nog eens onder krijgen of dat we als mensheid met z’n allen uit de evolutie worden gewipt.

Maar ’s nachts, op de rand van slaap, word ik bezocht door doemscenario’s over nieuwe Covid-incarnaties die van geen vaccin willen weten en ons met bosjes tegelijk uitroeien. Met besmettingscijfers die in de tienduizenden per dag lopen, stuk voor stuk dodelijk, en allemaal de schuld van de anti-vaxxers die zich niet wilden laten prikken toen dat misschien nog zin had gehad. En dat komt allemaal doordat ik nergens in dat hele Circus Corona nog iemand zie bewegen die ons enigszins geloofwaardig kan vertellen dat het heus, echt allemaal wel goed komt. Geen wonder dat ik geen oog meer dicht doe.

Gelukkig maar dat ik dus een zelfhulpboek voor tobbers heb geschreven, waaruit hierbij - mocht je ook wakker liggen van het nakende einde van de wereld as we know it - een paar tips om beter te slapen: Doe ‘s avonds geen dutjes; vermijd cafeïne vanaf 18:00 uur; doe iets warms aan; gebruik je bed alleen om te slapen of te vrijen; en dus niet om te lezen of tv-kijken; ontspan voor je naar bed gaat en denk aan iets leuks!