‘Máxima zou ik zo naar rechts swipen’

Volgens de BNNVARA-documentaire Een porseleinen huwelijk zou Willem-Alexander hebben gedreigd het koningschap op te geven om met Máxima te kunnen trouwen. Gedonder met schoonpapa Jorge Zorreguieta en premier Wim Kok. Het fijne weet ik er verder ook niet van, want ik heb heel die docu niet gezien. Ik kijk tenslotte ook niet naar Keeping Up with the Kardashians, RTL Boulevard of om het even welke andere reallifesoap/roddel-shit. Het wel en wee van de Oranjes interesseert me net zo weinig als de recentelijk mislukte schaamlipcorrectie van Peter-Jan Rens of de invaliderende pannenkoeken-met-spekverslaving van Rachel Hazes.

En zoals ieder ander weldenkend mens ben ik tegen de monarchie. Niet tegen de leden van het koningshuis zelf, hoor. Het lijken me beste mensen. Willem-Alexander kan je er op een kroegentocht vast hartstikke goed bij hebben. Máxima zou ik zo naar rechts swipen. Als de prinsesjes hier in de straat woonden, liet ik ze met een gerust hart op m’n dochter passen. Beatrix doet me te veel uit de hoogte, maar misschien is dat omdat ze zich voor de camera’s geen houding weet te geven en is ze privé gewoon een tof wijf.

Wat mij betreft kan de guillotine dus in het museum blijven staan, maar die hele familie moet wel op staande voet worden ontslagen. Want duur, niet van deze tijd en bovenal anti-democratisch. In mijn bubbel vol links-progressieve theatermakers, schrijvers, muzikanten, beeldend kunstenaars en wat er zoal niet meer aan creatievelingen rondloopt, spreekt dat voor zich.

Toch zie ik telkens kunstemakers uit eerdergenoemde bubbel acte de présence geven als het koningshuis een viering opluistert met iets cultureels als een stukje populaire muziek, anderhalve minuut moderne dans of een vers niet-rijmende poëzie. Lekker rappen in de Ridderzaal. Of als een van de Oranjes hun expositie komt bezoeken. Braaf voor je schilderij/naast je sculptuur staan wachten tot je mag handjeschudden en ‘majesteit’-prevelen. Of als er een boek voor de achttiende verjaardag van de kroonprinses mag worden geschreven. En als het lintjes regent, zie ik weinig voorgedragenen uit de bubbel hun republikeinse paraplu opsteken en deze koninklijke onderscheiding weigeren.

Natuurlijk, het is niet alsof je met je Kulturkammer-lidmaatschapskaart in de kontzak van je Lederhosen de horlepiep staat te dansen op het verjaardagspartijtje van Adolf Hitler. De Nederlandse monarchie is niet het Derde Rijk, dat weet ik ook wel, maar kom op, liebe Leute uit de progressieve cultuurbubbel: waarom zou je het moois dat je maakt willen laten gebruiken om het bestaansrecht van het koningshuis te bevestigen? Voor het aanzien? De aandacht? Het gel... Wacht, vergeet alles wat ik gezegd heb. Iets heel anders: voor Koningsdag heb ik met mijn bandje The Jerry Hormone Ego Trip nog maar één optreden geboekt staan. Daar kunnen er nog makkelijk twee of drie bij. Dus organiseer je 27 april toevallig een feestje, zoek je nog een act en heb je duizend piek te vergeven? Willem-Alexander, majesteit, u misschien? Bel me!