/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2022%2F04%2FlbWQttIjtOwawz1649332064.jpg "Hazes")
Als Rachel Hazes op de afgesproken locatie verschijnt, heeft ze tot onze grote verrassing haar nieuwe liefde Klaas Otto meegenomen. De twee zijn dan nog nooit samen voor een interview verschenen. Mogen we Klaas ook wat dingen vragen?
Klaas: ‘Ik zit er eventjes bij, want over tien minuten ga ik ervandoor. Met interviews heb ik geen problemen, maar het gaat vandaag om Rachel. Stel je vragen vooral aan haar. Ik ben wel media gewend van acht jaar terug met de motorclub, maar dan ging het vooral over rechtszaken. Eigenlijk wilde ik niet meer in de media, ik was een beetje mediaschuw geworden, maar ja: het is zo gelopen.’
Rachel en Klaas delen kusjes, aaitjes en complimentjes uit en kunnen nauwelijks van elkaar afblijven. Rachel schetst ons haar verliefdheid: ‘We kennen elkaar al van jaren geleden en hebben altijd een vriendschappelijke band gehouden. En nu is het iets meer. Ja, we hebben een relatie. Ja, ik ben echt stapel op Klaas. Ik vind alles leuk aan hem, echt alles. Hij is een heel leuke man, een heel lieve man en ik heb het echt getroffen met hem.’
Na de cappuccino moet Klaas weg, naar eigen zeggen ‘naar de zaak’. We praten verder met Rachel.
Zo, Klaas is ervantussen. Wat gaat hij doen?
‘Dat vraag ik nooit. Gek is dat, hè?’
O, haha. Hij gaat gewoon ‘aan het werk’.
‘Ja, sowieso.’
Hoe vind je het dat jouw liefdesleven zo onder de loep ligt? Dat mensen daar zo geïnteresseerd in zijn?
‘Ik denk dat mensen al hadden verwacht dat ik best wel snel een man in mijn leven toe zou laten. Ik ben nu meer dan zeventien jaar verder en denk wel dat ik er nu klaar voor ben. Ik heb het eerst geprobeerd met de Italiaanse Niccolò, maar die kwam te snel in mijn leven. Hij was een heel goeie man, maar ik kon hem niet geven wat hij wilde. Niccolò wilde heel graag trouwen en kinderen, maar dat had ik allemaal al gehad. Hoe triest het ook is en hoeveel je ook van elkaar houdt, je moet dan keuzes gaan maken. Ik heb hem zijn vrijheid gegund en een vrouw die hem kan geven wat hij graag wilde. Dat vind ik ook het meest eerlijk. We zijn nog steeds heel goede vrienden.’
Klaas heeft een motorclub opgericht, hij vertelde ons net al over rechtszaken en je leest weleens wat over hem. Vind je het aantrekkelijk als er aan een man een randje zit?
‘Ja. Ik wil een man die iets kan betekenen voor mij. Al zou hij alleen maar zeggen: hou even twee tellen je grote mond. Een man moet wel overwicht hebben, anders loop ik over hem heen.’
Macht schijnt te erotiseren. Klaas heeft een bepaald verleden...
‘Dat heb ik ook. We hebben allemaal wat bagage in ons rugzakje. Dat gaat iedereen nog wel lezen in mijn boek, daar ben ik gewoon open en eerlijk over. Sommige dingen die ik heb gedaan, verdienen misschien ook niet de schoonheidsprijs. Dat is ook het leven: vallen en opstaan.’
Heb je spijt van dingen die je hebt gedaan?
‘Ik heb in mijn leven heel veel verdriet gehad en ik heb onwijs veel gelachen. Mijn leven was echt wel een rollercoaster. Maar ik heb van één ding spijt, en dat meen ik echt: dat ik ooit ben begonnen met roken. Voor de rest zou ik alles een-op-een zo weer overdoen, want ik heb tot nu toe een heel mooi leven gehad.’
Heb je andere verkeerde keuzes gemaakt?
‘In mijn jongere jaren heb ik bepaalde keuzes gemaakt... Tuurlijk heeft het me gebracht tot wie ik nu ben. Maar toen waren die keuzes niet echt verstandig. Als ik nu terugkijk, denk ik: iedereen doet weleens domme acties.’
Heb je nog een voorbeeld van iets wat je niet had moeten doen?
‘Ik heb een beetje rondgehangen in het verkeerde circuit.’
Wat voor circuit was dat?
‘Dat ga ik niet zeggen. Dat gaan jullie wel lezen in m’n boek. Daar heb ik de ruimte om het goed uit te leggen zonder dat het ergens een heel kort stukje of item wordt en een eigen leven gaat leiden. Eigenlijk is het gewoon een heel mooi liefdesverhaal.’
Je werkt al een tijdje aan je boek, de lancering ervan is een paar keer uitgesteld omdat je vond dat het nog niet af was. Hoever ben je nu?
‘Nog steeds op driekwart. Het wordt een heel eerlijk en oprecht boek. Het is niet zo dat ik in mijn boek de ideale schoondochter ben.’
Je spaart jezelf niet.
‘Met niks. Ik wil ook zo graag eens uitleggen dat ik een waarom en een daarom heb, en hoe ik ben geworden zoals ik nu ben. Dat kan eigenlijk alleen maar in een boek.’
En dat kan ook alleen maar als je het zelf opschrijft. Dus je hebt geen ghostwriter?
‘Nee. Ik heb wel een editor.’
Voor de taalfouten?
‘Ja. Maar ik moet wel zeggen dat dat bij mijn eerste boek reuze meeviel. Toen had ik Rudolf Geel, een heel bekende editor. Die vond het bijzonder hoe weinig fouten ik had gemaakt met schrijven. Ik schreef het met de hand, ook het huidige boek.’
‘Ik erken dat andere mensen meer talent hebben dan ik. Zij doen sommige dingen zonder erover na te denken. Maar ik ben wel heel koppig’
Echt? Op ringbandpapier met voorgedrukte lijntjes? En heb je ook een potje inkt met een ganzenveer op je bureau?
‘Haha. Ik hou digitaal dingen bij in de notities op mijn telefoon, dingen waar ik het over wil hebben. Ik schrijf het dan met de hand en iemand anders tikt het voor me uit.’
Zijn er onderwerpen die je mijdt?
‘Nee. Alles wordt besproken.’
Dus ook over je kinderen André en Roxeanne, over wie we vandaag volgens afspraak geen vragen zullen stellen. Lezen we straks in je boek ook nieuwe dingen over hen?
‘Ik denk het wel, ja. Ik vind het belangrijk om uit te leggen hoe sommige dingen lopen in het leven. Kijk, loslaten is ook houden van. Soms moet je je kinderen ook even loslaten. Ze weten toch wel dat de deur altijd openstaat en dat de liefde van een moeder altijd onvoorwaardelijk is naar een kind toe.’
Voor wie even heeft gemist waarover dit gaat: je hebt een pauze gehad met André en hebt momenteel geen contact met Roxeanne. Maar je zegt: de deur blijft altijd open.
‘Altijd. Dat heb je met André ook kunnen zien, die woont nu bij mij in huis.’
Dus je hebt goede hoop dat het met Roxeanne ook weer goedkomt?
‘Ja tuurlijk. Alles heeft tijd nodig. Daarom moet je ook niet zomaar dingen gaan roepen. De dingen die ik nu opschrijf in mijn boek mag Roxeanne lezen, omdat het gewoon een heel mooi verhaal is van moeder naar dochter. En van moeder naar zoon.’
De liefde in jouw moederhart blijft natuurlijk.
‘Ja tuurlijk. Onvoorwaardelijk. Het zijn mijn kinderen.’
Wat verwacht je dat het boek gaat doen?
‘Voor mij is het belangrijkste dat de mensen mij een beetje beter gaan begrijpen en dat ze niet altijd zo snel een oordeel over me hebben of hun mening geven. Dat vind ik best vervelend aan Nederland: dat mensen altijd en overal zo snel een beeld hebben van iemand. En ik hoop dat ik met mijn boek kan bereiken dat ik iemands leven kan redden. Of dat nou gaat over het verkeerde circuit waarin ik zat, of mijn periode in 2017 waarin ik er zelf zwaar doorheen zat... Ik wil heel graag uitleggen dat een zelfmoordpoging niet altijd de beste beslissing is. Want het leven is namelijk wel heel mooi.’
Lees de rest van het interview in de nieuwste Revu of op Blendle.nl
Alistair praat in dit interview over haar verleden, haar zelfmoordpoging en haar nieuwe liefde. ‘Ik denk dat mensen al hadden verwacht dat ik best wel snel een man in mijn leven toe zou laten. Ik ben nu meer dan zeventien jaar verder en denk wel dat ik er nu klaar voor ben.’
- Andries Jelle de Jong