Jan Heemskerk

‘Eeuwig zonde dat de vertrutting zich meester heeft gemaakt van de bedrijfscultuur in Nederland’

‘We zweepten onszelf zo hevig op, dat ik bijna was vergeten dat ik zelf al bijna zes jaar geen druppel alcohol had gedronken’

Jan Heemskerk

Het was zo’n middag waarop alles vroeger beter was, en de gesprekken dropen van de drank en sterke verhalen. Over baanbrekende ideeën die steevast waren geboren op de vrijdagmiddagborrel, over legendarische bedrijfsfeesten waar collega’s elkaar (‘oeps, sorry’) op de brandtrap acrobatisch lagen te scharen, en over eindeloze darts & drankmarathons tijdens kantooruren. Alles – uiteraard – in naam van de creativiteit, het kunstenaarschap, de jeugd en – niet te vergeten – de liefde.

Collega Martin kon mooi vertellen over de bacchanalen uit de glorietijd van de Grote Reclamebureaus, ikzelf had een fors reservoir aan Playboy- en FHM-bijeenkomsten in verre warme buitenlanden, waar geroutineerde internationale collega’s met de alcoholtolerantie van een rinoceros ons elke nacht op sleeptouw namen door een waas van koude cocktails en warme zwembadjes. Jammer alleen, dat er de volgende dag ook nog een powerpointpresentatie moest worden afgeleverd, meteen bij het krieken van de dag. En ik, ergens in de nacht, mijn stem was kwijtgeraakt en dus de keynote-speech in zijn geheel moest uitschrijven. En sorry zeggen in gebarentaal. Met de grote baas in het publiek.

Ja, dat waren nog eens mooie tijden en wat was het toch eeuwig zonde dat de vertrutting zich meester had gemaakt van de hedendaagse bedrijfscultuur in Nederland. Waar iedereen zich aan de regeltjes hield en anders wel werd ontslagen, waar de meute om vijf uur haastig op de bakfiets sprong om de kleine op te halen en de bloemkool-spaghetti op te zetten. Waar het – kortom – de hoogste tijd was voor een revival van de vrijmibo met hard-liquor-thema en drankspelletjes! Verdomme nog aan toe!

We zweepten onszelf zo hevig op, dat ik bijna was vergeten dat ik zelf al bijna zes jaar geen druppel alcohol had gedronken, en ook niet van plan was dat spul ooit nog aan te raken. In het kort: ik stond op 6 september 2016 na een feestje op de golfbaan, moest een braakje op hole drie, en vond het mooi geweest. En ik heb er nog geen dag spijt van gehad. Vandaar.

Het is zelfs zó erg, dat ik tegenwoordig de podcast Wat wil je drinken presenteer, waarin ik samen met collega-v/h-wijndrinker Jacqueline van Lieshout uit de doeken doe waarom ik ben gestopt met drinken, hoe ik dat heb aangepakt en volgehouden, en waarom het een erg goed idee is, als je een beetje hecht aan het goede leven en je gezondheid. Dus laat die vrijmibo, bij nader inzien, toch maar liever zitten. Of probeer het op een Spaatje. Hypocriet? Ach. Noem het maar voortschrijdend inzicht.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.

Column
  • iStock