‘Het beroerdste wat je ’s nachts kan overkomen’

Het zal wel per nachtbraker verschillen, maar ik vind wakker schieten tussen half vier en kwart over vier het beroerdste wat je ’s nachts kan overkomen. Daarvóór zit je in ‘het derde uur’, als het ware, en kun je nog hoop koesteren op een tweede slaap van betekenis. Na half vijf is het al bijna weer dag en maakt het niet meer zoveel uit of je in de rest van de nacht nog een oog dicht doet. Of niet. Er tussenin ligt het zwarte domein van narrige dromen, zorgen voor morgen en alweer een lange, lange vermoeide dag in het vooruitzicht.

Ik word meestal wakker om vijf uur. Dat valt dus nog mee. Maar is evengoed best kut.

Je hebt ook mensen die überhaupt niet in slaap kunnen komen. Die liggen klaarwakker naar het plafond te staren en raken steeds zwaarder in paniek, tot ze de slaap wel helemaal kunnen vergeten. Dat lijkt me ook verschrikkelijk. Maar daar heb ik gelukkig geen last van. Ik val zonder moeite in slaap. Eén oor op het kussen en ik ben weg. En dan bedoel ik ook knock-out. Buiten westen, foetsie, bewusteloos. Zo moest mijn vrouw vannacht alleen in haar bevallige blootje de tuinkussens binnenhalen omdat er een wolkbreuk losbarstte, en ik met geen mogelijkheid wakker te beuken was.

Over mijn vrouw gesproken: die slaapt de hele avond op de bank, gaat dan naar bed, leest anderhalve bladzijde uit haar boek, laat het boek uit haar krachteloze handen vallen en slaapt in één ruk door tot zeven uur. Tenzij er een wolkbreuk losbarst of nog een kind in de stad rondhangt. Dan slaapt ze met één moederoor open tot hij thuis is. Onze zoon slaapt enkel overdag. Maar dan wel als een os.

Het zal je inmiddels duidelijk zijn dat ik veruit de slechtste slaper ben in ons gezin. Dat komt natuurlijk doordat ik al aardig oud ben, en oude mensen steeds korter gaan slapen. En zo niet, dan moeten ze wel 24 keer per nacht plassen, waarvoor je ook je nest uit moet. En bén ik dan uit bed, moet ik wel zorgen dat ik niet ga denken aan alle beslommeringen van het leven, want die lijken in het donker van de nacht veel erger dan ze in de werkelijkheid zijn. Het komt zelfs voor dat ik zorgen verzin die bij de dageraad helemaal niet blijken te bestaan. Intussen snurkt mijn vrouw, schreeuwen de vogels en start iedereen zijn brommer. Probeer dan nog maar eens in te slapen.

Slapeloosheid zuigt.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.