‘Je zou dit patroon ‘een nieuwe bestuurscultuur’ kunnen noemen’

Beste Frank Masmeijer,

In retrospectief zijn veel levens een opeenstapeling van hints over de afloop, maar in jouw geval lagen die hints er wel héél bovenop. Een oud-presentator van de Helemaal alleen in je eentje show die jaren alleen in een cel zit, en het onderwerp van het boek Frank en Vrij die ook tot zijn eigen verbazing vervroegd in vrijheid wordt gesteld: het is ronduit speelfilmmateriaal.

Na je tien maanden voorarrest en vóór je gevangenisstraf vanwege je betrokkenheid bij drugssmokkel woonde je bij je moeder in Soest. Je gaf toen een interview aan de Volkskrant. Het was een hilarisch interview, waarin je je boos maakte over die ‘oproerkraaiers van de pers’ die verwachtten dat je nog een paar jaar de bak in zou moeten, om vervolgens op te merken: ‘En dit is natuurlijk een prachtig verhaal: van showtrap tot gevangenis. En als ik eerlijk ben: ik moet er ook verschrikkelijk om lachen, hoor, als ik vanmiddag weer een boekwinkel in loop en al die koppen over mij overal op de bladen zie staan. Je hoeft in Nederland in ieder geval niet meer te vragen: wie is die man? Dat weten ze nu wel.’

Inderdaad, als we het ondertussen waren vergeten (dit interview was in 2017), dan weten het nu allemaal wel weer. Je bent die man die gratie kreeg van de koning, en dat ondanks een negatief advies daarover van het Openbaar Ministerie. Alle vragen die dat oproept laten zich uiteindelijk samenvatten tot één: waarom?

Het Gerechtshof zou, vanwege alle maatschappelijk onrust, de motivatie om jou gratie te verlenen openbaar kunnen maken, maar het meest voor de hand liggend is dat minister van Rechtsbescherming Weerwind dat doet. Die zwijgt tot nu toe, waardoor het begrip ‘klassenjustitie’ nog de meest milde duiding is die ik tegenkwam tussen vele complottheorieën, die natuurlijk alle ruimte krijgen om te ontstaan en te groeien wanneer je als bestuur zo weinig waarde hecht aan transparantie.

Het was dezelfde week waarin het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport door de rechter werd gedwongen documenten openbaar te maken rond de mondkapjesdeal van de Sywert van Lienden, die andere oud-televisiepersoonlijkheid van wie niemand in Nederland meer hoeft te vragen: wie is die man? De rechter legde ook een dwangsom op, om die eis tot openbaarheid kracht bij te zetten. En wat besloot het ministerie? Niet om de documenten eindelijk vrij te geven, maar om de dwangsom te betalen. Gemeenschapsgeld inzetten voor een boete omdat je weigert diezelfde gemeenschap de informatie te geven over een deal met een oplichter waar die gemeenschap volgens de rechter recht op heeft.

Je zou er een patroon in kunnen zien. En je zou dat patroon ‘een nieuwe bestuurscultuur’ kunnen noemen, als je een heel ziek gevoel voor humor hebt.

Dat interview met de Volkskrant gaf je in 2017 trouwens om een single te promoten die je toen uit had: Ik geloof in morgen. De eerste regels: ‘Ik loop op straat / Er wordt gepraat / De mensen wijzen me na / Ja, iedereen heeft zijn mening al klaar.’ Die speelfilm over jou heeft ook al een soundtrack.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.