‘Het is allemaal de schuld van links’

De wereld gaat naar de haaien. Stijgende zeespiegel, hittegolven, tropische stormen, bosbranden, watertekorten, hongersnoden... Hoewel de problemen zich steeds sterker aftekenen, zou je ze de kost moeten geven die de opwarming van de aarde blijven ontkennen en/of bagataliseren. Als er geen probleem is, hoef je het tenslotte ook niet op te lossen en er zijn van die mensen die ondanks alles niets willen veranderen.

Als ze rond zouden lopen met een tumor, een gezwel als een overrijpe passievrucht, onder een oksel bengelend of uit het achterhoofd stulpend, zouden ze zeggen: ‘Wat? Die bobbel? Nee, da’s niks, joh. Zeker geen kanker en al helemaal niet kwaadaardig. Wil je misschien even voelen anders? Kom op, doe niet zo flauw, hij bijt niet. Precies een handje vol. Lekker zacht, hè? Net een tiet. Je houdt wel van tieten, toch? Of ben je soms homo of zo?!’

En als de tumor dan eenmaal haar, tanden en een glurend oog heeft, wordt er gewezen naar de buurvrouw. ‘Die heeft pas kanker. Haar abces praat. Nee, schreeuwt. In het Duits. “Aufmachen! Fahrrad! Swing tanzen verboten!” Haar abces heeft een rechterarm waarmee het siegheilt. Haar abces heeft een snorretje en een zijscheiding. Haar abces is de reïncarnatie van Adolf Hitler. Nee, als zij er niets aan doet, dan doe ik er zéker niets aan!’

Is zij er niet mee naar de dokter geweest dan? ‘Nee, natuurlijk niet! En geef haar eens ongelijk. Wat denk je dat zo’n vent zegt? “U moet minderen met dit, u moet stoppen met dat.” Minder vlees eten, minder vaak met de auto, minder met het vliegtuig op vakantie, minder troep uit China bestellen. Ga naar het spreekuur van zo’n kwakzalver en voor je het weet zit je met zonnepanelen, een warmtepomp en isolatie in je spouwmuren en reis je met het openbaar vervoer. Nou, ik kijk wel link uit. Sowieso is er geen probleem, want ik heb helemaal geen last van dat gezwel en zo vliegensvlug groeit het nu ook weer niet.’

En dan komt de dag dat de patiënt (nog altijd in ontkenning) door de eigen tumor (een woekering met eindstand 783 kilo) wordt verpletterd. Ineen gedrukte longen, een krakend geraamte, gelaat en ledematen auberginepaars aangelopen, de bloedsomloop gestold in de aderen. Lillend en klotsend laat het copieuze gezwel het volle gewicht rusten op de lijer, nu niet veel meer dan een zuurstofloze korst.

Magere Hein steekt zijn doodshoofd om de deur, schudt meewarig de bottenkop en heft zijn zeis. Dat was het dan. Einde oefening. En terwijl de zeis omlaag suist, fluistert de mens die ondanks alles niets wilde veranderen met zijn laatste adem: ‘Het is allemaal de schuld van links.’

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.