‘Onbegrijpelijk dat iedereen zich zo druk maakt over de dalende koopkracht’

De koopkracht daalt, lees ik al dobberend op mijn luchtbed. Ja, en? Onbegrijpelijk dat iedereen zich daar zo druk over maakt. Ik leg het je uit. Een boekhandelaar vertelde me laatst dat slechts 10 procent van alle verkochte managementboeken ook daadwerkelijk wordt gelezen. Dus je koopt De zeven eigenschappen van effectief leiderschap en zet het vervolgens, nadat het twee maanden op je nachtkastje heeft gelegen, ongelezen in je boekenkast. Is dat niet, nou ja, een beetje raar? Je betaalt wél in euro’s (27,50 om precies te zijn), maar níét in tijd. De bereidheid om enkele uren van je leven in dat boek te steken, ontbreekt bij nader inzien.

Dat stemt tot nadenken. Het is toch best vreemd dat zo weinig mensen die tweede prijs willen betalen? Want wat heb je aan de dvd van Dirty Dancing die je voor 2 euro op een rommelmarkt scoort, als je er vervolgens toch nooit naar kijkt? Helemaal niets. Welbeschouwd staan onze huizen stampvol spullen waar we enkel de euro’s voor hebben betaald, maar niet de tijd. Al die niet-gelezen boeken, het elektrisch vleesmes dat stof verzamelt in de keukenla, de papierversnipperaar die je in een opwelling bij de Lidl kocht, de broodbakmachine die je welgeteld drie keer gebruikte, de kleren die je scoorde bij de kledingoutlet in de hoop ooit af te vallen, de crosstrainer die ongebruikt op zolder is beland. Tot aan alle meuk van AliExpress aan toe. Plus die dure tv, waar je wel elke avond gebruik van maakt. Maar uitvogelen hoe alle extra opties werken (waarvoor je dik hebt betaald), dat is weer te veel van het goede.

De eerste prijs betaal je in euro’s, de tweede betaal je in tijd. Iedereen betaalt de eerste prijs, maar slechts weinigen zijn bereid daadwerkelijk ook die tweede prijs neer te tellen. Sportscholen maken daar dankbaar gebruik van. Je meldt je begin januari aan (contract voor twee jaar, want je barst van de goede voornemens) om vervolgens na drie keer sporten de handdoek in de ring te gooien. Iets wat je op je vingers had kunnen natellen, want waarom staat anders die crosstrainer op zolder? Zo gaat dat dus in onze consumptiemaatschappij. Uiteindelijk is tijd de enige currency die er werkelijk toe doet. Geld is slechts een bijkomstigheid, iets dat je blijkbaar makkelijker besteedt dan uren, of zelfs maar minuten.

De illusie dat ‘kopen’ als vanzelf ook ‘gebruiken’ betekent. Denk daar maar eens over na, al dobberend op je luchtbed. Of ben je stiekem alweer met je laptop aan het werk tijdens je vakantie? Dan weet je nu waarom je dat doet. Je bent wel bereid die eerste prijs te betalen (het vliegticket en het hotel), maar bij nader inzien niet de tweede: daadwerkelijk je werk voor een paar weken links laten liggen en genieten. Had je net zo goed niet weg kunnen gaan.

Dus is het erg dat de koopkracht daalt? Nee, want zolang je meer geld hebt dan tijd, zie ik het probleem niet.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.