Jan Heemskerk

'Seks met een engel uit meelij'

‘Ik schoot uit mijn mijmeringen toen ik mijn vrouw gierend van de pret hoorde vertellen dat ze ooit seks met een nerdy studiegenootje had gehad’

Jan Heemskerk

Mevrouw Heemskerk had oud-studiegenoten te eten gevraagd, en een pompoensoep met chorizo, een Marokkaanse paprikasalade, een bord zuurkool met kip en een worteltaart later, ging de playlist van 1987 op tien, en kwamen de sterke verhalen van vroeger op tafel. Ik was er toen natuurlijk niet bij, maar het was wel duidelijk dat het destijds een tamelijk liederlijke boel was geweest. Wat mij weer deed denken aan mijn eigen studietijd, die grotendeels in het teken had gestaan van Pacman spelen, een keutje leggen en bier drinken bij café Kanaalzicht in Utrecht, vergezeld van een balletje gehakt, iedere middag vers gebraden door de vrouw van de kastelein.

Geestig was dat iedereen aan tafel, inclusief mevrouw Heemskerk, in de veronderstelling verkeerde dat ik ook een degelijke universitaire opleiding netjes had voltooid. Maar niets was minder waar. Ik had een krappe drie jaar zinloos rondgedoold op de School voor Journalistiek zonder ooit een proefwerk tegen het lijf te lopen, en toen de examens in zicht kwamen, was de situatie compleet hopeloos en zat er niets anders op dan roemloos het pand te verlaten. Enige tijd later werd voor mij een soort snuffelstage geregeld op de tekstredactie van Libelle, en de rest is geschiedenis.

Inmiddels was het gesprek aan tafel aanbeland bij de studentenseks, en ook dat deed me denken aan mijn eigen studietijd, als in ‘gebrek aan’, want ik had aan het begin van de studie mijn jeugdvriendinnetje gedumpt voor een ander, was op mijn beurt door die ander gedumpt en sindsdien had ik net zo goed lepra kunnen hebben, zo weinig seks kwam er mijn richting uit. Dat had veel te maken met mijn lange haar, slobbertrui en Lee Towers-bril, maar minstens nog meer met mijn dodelijke verlegenheid. In dat verband wil ik nog altijd Machteld bedanken, die op een schoolfeestje mijn handen op haar borsten vleide en vroeg of ik ze mooi vond...

En wéér schoot ik uit mijn mijmeringen toen ik mijn vrouw gierend van de pret hoorde vertellen dat ze ooit eens – uit pure compassie – seks met een nerdy studiegenootje had gehad. Omdat hij al zo lang verliefd op haar was. En zo ver uit de buurt woonde dat hij toch al moest blijven slapen. De hele tafel reageerde of ze haar maagdelijkheid aan de duivel te grabbel had gegooid. Maar ik niet. Ik wou dat ik destijds zo’n engel had gekend. En ik ben blij dat deze bijzondere en gulhartige vrouw alweer twintig jaar de mijne wil zijn. Ik hoop niet uit medelijden. Maar anders ook goed.