'Soto-soep als briljante brainwave'

Het was eigenlijk al een hele poos geleden dat we visite over de vloer hadden gehad en we vroegen ons ineens af hoe dat eigenlijk kwam. Hun schuld? Onze schuld? Schepen in de nacht? We kwamen er niet uit, het zou wel weer corona wezen, en wat donderde het eigenlijk ook: we zouden de komende tijd eens flink gaan werken aan ons sociale leven, voor het te laat was en wij zouden wegzakken in de vergetelheid – je weet hoe de mensen zijn: één lullige verjaardag missen en je zit weer maanden op het strafbankje.

Omdat wij dat nu eenmaal zo hebben geregeld, pakte mijn vrouw er de agenda bij en begon een flinke lijst met vrienden en bekenden te contacteren, te beginnen bij de mensen die we het langst niet hadden gezien. Binnen een uur had ze alle zon- en zaterdagen in de komende maand volgepland. Ze had er helemaal zin in en kon zich nu al verheugen op de feestelijke heerlijkheden die zij voor onze gasten ging bereiden op ons gloednieuwe Steel-fornuis. Want zo hebben wij de dingen nou eenmaal geregeld.

Naarmate de bezoekmaand naderbij kwam, en de volle omvang van de invasie tot mij begon door te dringen, werd ik echter toch een beetje nerveus. Ik meende me namelijk ineens te herinneren dat ik helemaal niet zo dol was op visite, niet eens vanwege de mensen, maar meer omdat ik altijd bang was dat ik niets zou kunnen bedenken om over te praten. Of dat ik heel lang moest wakker blijven omdat het nou eenmaal onbeleefd is je gasten de deur te wijzen omdat jij uiterlijk om elf uur je schoonheidsslaapje wilt gaan doen.

Mijn vrouw had inmiddels ook zo haar bedenkingen. Ze had gemerkt dat zelfs relatief eenvoudige gerechten nog verdomd veel werk kunnen zijn, en zeker als je er nog een voortje, een amuse en een kuub Eton Mess bij wilt maken. En omdat zij op D-day ook op tijd klaar wilde zijn om zich mooi aan te kleden en óók nog even te ontspannen, riep ze telkens mijn hulp in bij de boodschappen en het pellen van de gekookte eieren. En zo hadden we de dingen dus zeker niet geregeld!

Halverwege de bezoekmaand waren we kapot en stond ons huwelijk op ploffen. En het zou lelijk zijn afgelopen als mijn lieve vrouw niet een briljante brainwave had. Soto ajam-soep. Een heerlijke, feestelijke, Indische kippensoep waarvan je altijd te veel maakt, maar die je zelfs dan nog twee keer kunt aanvullen, met voor belangrijke gasten een pannenkoekje pekingeend met hoisin-saus vooraf. Soto-soep. Wij aten het drie dagen achter elkaar. Maar hadden wel mooi elke dag ons tukje vooraf.