'Een kerstboom met een verhaal'

De kerstboomverkoper staat een sjekkie te draaien. Zijn vingers draaien en plukken en dansen met het vloeitje. Als kind van de jaren 80 heb ik altijd respect voor shagrokers gehad. Voor hun zuinigheid en voor hun geduld.

‘Wat voor boom zoeken jullie?’ vraagt de verkoper aan mijn zoon. De kleine man staat met zijn armen over elkaar een lullige blauwspar te keuren. Mijn zoon is anders. Ik ga altijd voor de allermooiste kerstboom. Hij gaat altijd voor een boom met een verhaal. Zijn favoriete bomen zijn de bomen die al een leven hebben gehad. Hij zoekt naar een Keith Richards, ik zoek naar perfectie.

‘Ik zoek een beetje naar een zielige boom, meneer,’ zegt mijn zoon. Hij heeft het warm, dus trekt hij de muts van zijn hoofd. Zijn wangen zijn Ferrarirood en zijn haar is plat.

‘Een zielige boom?’ vraagt de verkoper.

‘Ja, zo’n boom waarvan je denkt; die heeft liefde nodig.’

‘Al mijn bomen krijgen genoeg liefde. Ze hebben helemaal niets te klagen, jongen. Ik zorg beter voor deze jongens dan voor mijn bloedeigen kinderen.’ Dan loopt er opeens een tienermeisje op de verkoper af. Het is een meisje met roze haar en hoge schoenen. Ze ziet er boos uit.

‘Ik vind het zo erg dat u hier staat, meneer. Al deze bomen zouden gewoon in het bos moeten staan. In feite bent u niets meer dan een ontvoerder van bomen.’

‘Waar heb je het over, snotneus? Dit zijn gewoon mijn bomen. Wat voor boom heb jij in de huiskamer staan dan?’

‘Een kunstboom, natuurlijk.’

‘Hartstikke mooi, maar weet je dat een kunstboom pas na zestien jaar duurzamer dan een echte kerstboom is?’ vraagt de verkoper. Het meisje heeft geen zin om antwoord te geven en steekt mopperend de straat over. Ze is nog bozer dan eerst. Haar roze haar lijkt nu rood.

Mijn zoon heeft zijn boom gevonden. Er zit een flinke barst in de stam en hij staat ietwat scheef. Het is overduidelijk een boom met een verhaal. Zijn boom mag lekker bij ons komen uitrusten. Ikzelf heb ook een boom gevonden. Het is de mooiste boom van de stad. Met twee bomen lopen we naar huis over de Overtoom. Meer kerst gaat het voor mij niet worden. Een vader en een zoon, en twee bomen. Eén boom met een verhaal en één boom die zo mooi is dat hij geen verhaal nodig heeft.

Vannacht gaat het -10 vriezen. Veel mensen hebben geen geld om de kachel aan te doen, dus bouwen ze zelf maar een kachel van kruiken, dekens en sloffen.

Thuis is het warm. Ik kan de waterkoker door de voordeur heen horen borrelen. Mijn zoon knipt de bomen met een grote schaar los. Ik haal de ballen uit de stoppenkast en mijn vrouw zit voor de kachel de kerstverlichting te ontwarren.

De takken dalen langzaam naar beneden. De bomen lijken op twee grote, groene ballerina’s die in de juiste positie gaan staan.