Leon Verdonschot: 'Vrijspraak is vrijspraak. Wie nog begint over corruptie, is af'

Beste Richard de Mos,

Het duurde even (ruim drie jaar), maar dan heb je ook wat: totale vrijspraak. Het kostte niet alleen veel tijd, maar ook veel papier: het dossier telde 15.000 pagina’s, de tenlastelegging van het Openbaar Ministerie 51 pagina’s, en het boek Mijn Verhaal waarin je uitlegt waarom je níét schuldig bent, telde in 2021 352 pagina’s. Het boek won dus.

Ik heb destijds alle 352 pagina’s gelezen, en ze kwamen hierop neer: jouw stijl van politiek drijven is een nieuwe, een andere. Het is ‘ombudspolitiek’. Informeler en vooral: sneller. Geen procedure-politiek, maar korte lijntjes, met iedereen. Meer regelen, minder regeltjes.

Het is een stijl die mij als Limburger bekend voorkwam: van Jos van Rey. Die was net als jij zeer populair onder zijn eigen bevolking, en bleef dat net als jij ook nadat de recherche bij hem inviel. Diezelfde Van Rey had je zelfs gebeld na de inval om je sterkte te wensen. En om je te vertellen dat jullie allebei ‘doeners’ zijn.

Er is ook een belangrijk verschil tussen jullie. De aanklachten leken op elkaar (grofweg: cliëntisme dat overgaat in corruptie), maar de uitspraak niet. Van Rey werd veroordeeld vanwege (onder meer) omkoping door een bevriende projectontwikkelaar en kreeg een jaar voorwaardelijke celstraf. Hij mocht ook twee jaar geen ambt meer bekleden. Die twee jaar zijn voorbij, en Jos van Rey is inmiddels weer wethouder in Roermond.

Jij bent vrijgesproken van alle aanklachten. Het zijn precies die aanklachten waardoor je destijds samen met je partijgenoot Rachid Guernaoui opstapte als wethouder, en waardoor andere partijen niet meer met jullie in een college wilden zitten. Terwijl jullie bij de laatste verkiezingen opnieuw de grootste partij van Den Haag werden. De rechtszaak hing niet alleen jaren als een donderwolk boven je hoofd, maar ook boven de Haagse politiek.

Het aloude credo ‘onschuldig tot het tegendeel is bewezen’ bestaat alleen nog op papier. Wie in staat van beschuldiging wordt gesteld, is in de meeste gevallen geen verdachte meer, maar in de publieke opinie een dader tot alsnog het tegendeel blijkt. Zeker in de politieke arena.

Er kunnen nog steeds redenen zijn om als Haagse politiek niet samen met Hart voor Den Haag te willen besturen. Omdat ombudspolitiek niet je stijl is, omdat het programma je niet aanstaat, of omdat je er dan ook nog Rita Verdonk bij krijgt, de vleesgeworden draaideurmislukkeling. Maar het is wel de grootste partij van de stad, en de reden kan vanaf nu níét meer zijn dat de partij besmet of verdacht is. Vrijspraak is vrijspraak, zonder enig voorbehoud. Een populaire politicus die van 1 oktober 2019 (de nacht van de inval) tot 21 april 2023 (de dag van de vrijspraak) door het leven ging als een soort paria, verdient een tweede kans. Zoals Van Rey die ook kreeg. En ook dat was terecht: twee jaar zonder ambt is twee jaar, niet levenslang. Zoals vrijspraak vrijspraak is, ook van alle smetten. Mensen die jou willen bestrijden, moeten dat nu weer doen op basis van je opvattingen – ik kan er wel een paar noemen die tegenspraak behoeven. Maar wie nog begint over corruptie, is af.