Luuk Koelman: 'Niemand die weet wat Omtzigt nu precies wil'

Gewoon iemand zijn in wie de mensen willen geloven, dáár win je verkiezingen mee. Kijk maar naar Pieter Omtzigt. Hij staat al op 46 zetels in de peilingen – en dat zonder welk verkiezingsprogramma dan ook. Niemand die nu precies weet wat hij wil, maar dat doet er ook niet toe. Mensen hebben vertrouwen in hem. Pieter beet zich succesvol vast in de toeslagenaffaire. Daarom kijkt nu gans de natie reikhalzend uit naar zijn besluit. Momenteel is Pieter nog met zijn gezin op vakantie in Friesland. Met de Kip-caravan. Maar daarna zal hij de teerling werpen.

Onderwijl weten wij nog maar bar weinig van hem. Behalve dan dat hij belijdend katholiek is en altijd bidt voor het eten. Pieter doet pantoffels aan als hij thuiskomt en gaat elke avond op tijd naar bed. Een eenvoudige Jezus, dat is hij.

Over zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap van het CDA zei hij indertijd: ‘Ik ervaar dit als een opdracht die op mijn pad is gekomen.’ Ik denk dat we daar niet genoeg bij stil kunnen staan. Pieter, de messias uit Twente, altijd overijverig in zijn plichten. Hij is alwetend. Niet voor niets kent hij alle dikke nota’s die niemand ooit leest, uit zijn hoofd.

Als God het wil, gaat Pieter zijn louterende krachten verteren in een nieuw kabinet. O, heerlijk uur, laat het waar zijn. Reken maar dat de pers zijn schooljuf van weleer opspoort: ‘Pieter las op zijn zevende al het voortgangsrapport over de Wet Rechtsherstel Box 3.’ Mierzoete sentimenten, heel Nederland smult. En zie, nóg meer zetels in de peilingen! Het lijkt wel de wonderbaarlijke vermenigvuldiging!

Want Pieter wil, zo lees ik, een rechtvaardige samenleving. En onrecht moet wat hem betreft aan de kaak worden gesteld. Een diepe wens die hij toeschrijft aan zijn ‘katholieke inborst’. Meer heeft de zwevende kiezer niet nodig. Dieper dan dat gaat democratie anno 2023 niet.

Ach ja, de zwevende kiezer: een bakvis, op zoek naar politieke liefde. Laten we haar Gerda noemen. Ooit was ze op Pim. Daarna smoor op Geert, vervolgens was Thierry het helemaal, toen Caroline en nu is het Pieter die haar zo heerlijk vochtig maakt. Genoeg om er zijn voeten mee te besprenkelen. Want Pieter is anders.

Dus nu is hij de ware, Gerda’s enige, allesomvattende liefde. Ziek van hunkering is ze. En al die andere politici die in het verleden haar stem misbruikten? Gerda maalt er niet meer om. Alleen een hart dat vaak gebroken is, kan zich werkelijk openen.

Pieter wil een rechtvaardige samenleving! Alleen al daarom is hij de geroepene. Verder hoeft Gerda helemaal niets te weten, ook niet dat Pieter in het verleden altijd braaf meestemde met de coalitie. Moeiteloze liefde, dat is het. Ja, Gerda weet het zeker: eindelijk verandering!