James Worthy: 'Rutte was een wolf in schaapskleren, maar Wilders is gewoon een wolf in wolfskleren'

‘Nederland heeft een ruk naar rechts gemaakt,’ lees ik in de ochtendkrant, maar dit gaat veel verder dan een ruk. Dit gaat veel verder dan zelfbevrediging. Er zijn dingen bevrucht. Nederland heeft een gezin met rechts. Twee kinderen en een hond die naar oude regen ruikt.

Het kan gelukkig niet slechter dan Rutte worden, dacht ik nog, maar ik neem de woorden die ik dacht terug. Rutte was een leugenaar. Een grafdelver met zachte handen. Rutte was Pinokkio en Geppetto ineen. Met schuurpapier en een beitel knutselde hij alles wat groeide snel weer kort. Hij was ongrijpbaar.

Ik voelde de bui al hangen in het stemhokje. De sfeer was gewoonweg te goed. De mensen waren goedlachs. Eindelijk waren we van Rutte af. De schone lei hing als een blauwe hemel boven ons land. Er leek geen vuiltje aan de lucht.

Ik wist wel dat het land boos was en dat de ontevredenheid hoogtij vierde, maar dat de golven zo hoog waren, wist ik niet. De onvrede heeft voor een dijkdoorbraak gezorgd. Zo werd ik vanochtend ook wakker. Nat en rillend en verdwaald. Alles waar ik voor dacht te staan, was al meegenomen door de zee.

We gaan van Rutte naar Wilders. We gaan van leugens naar haat. We gaan van incompetent naar buitensluiten. We gaan van fuck de cultuur naar fuck de cultuur zonder glijmiddel. We gaan van fuck de natuur naar fuck de natuur zonder glijmiddel. Alles moet kapot, alles behalve het wantrouwen, want daar waar onvrede heerst, heersen mensen als Rutte en Wilders.

Wilders wil de Nederlander weer op één zetten. Maar ja, wat is de Nederlander? Wie is de Nederlander? Ben ik een Nederlander? Wil ik nog wel een Nederlander zijn?

Rutte was een wolf in schaapskleren, maar Wilders is gewoon een wolf in wolfskleren. Je hoort wat hij is. Je ziet wat hij is. Hij windt er geen doekjes om. Hij doet niet aan rookgordijnen. Hij draagt zijn haat als een dure broche. Rutte was nooit duidelijk. Hij voelde zich thuis in de onduidelijkheid. Zijn troon stond in de mist van incoherentie. Hij veinsde vergeetachtigheid en klungeligheid. Wilders is het tegenovergestelde. De mensen die op hem gestemd hebben, waarderen zijn duidelijkheid. Zijn duidelijkheid is onnodig duidelijk. Hij voert de onderbuik hapklare brokken. En je bent wat je eet.

‘Nederland maakt een ruk naar rechts,’ lees ik in de ochtendkrant. Ik sla de krant dicht en laat het nieuws maar even links liggen.