Bart Nijman: 'De spreidingswet gaat van aanbod naar aandrang naar dwang'

De nieuwste verhaspeling van betekenissen in het beleidswoordenboek staat onder de letter s van ‘zelfmoord’. Dat is thans de kersverse betekenis van ‘solidariteit’ nu de spreidingswet wordt aangenomen, tegen vele verwachtingen en nog meer wensen in. Nederland schaft zich af en dat noemen we met een opportunistisch eufemisme dus solidair.

Solidair met wie?

Voorstanders van de spreidingswet verkopen de trage demografische zelfmoord als verlichting van de lasten voor Ter Apel, Budel, Overloon en andere plekken waar ‘asiel’ en ‘overlast’ in dezelfde adem genoemd worden. Het zou solidair zijn om de Afrikaanse en Arabische sardientjespaté uit overvolle azc’s uit te smeren over de gehele Hollandse boterham.

Onder de s in het beleidswoordenboek staat spreidingswet, maar ook die hoort elders: onder de d van dwangwet. Onder deze wet krijgen alle Nederlandse gemeenten asielzoekers ‘aangeboden’ voor huisvesting en verzorging. Indien zij beleefd weigeren, zal aanbod aandrang worden. Als deze opdringerigheid nog altijd met afstoot wordt beantwoord, volgt verplichting. Het is een wet die spreiding tot doel heeft en daarvoor desnoods dwang als middel inzet.

Dat is solidariteit zoals iedere burger van de Sovjet-Unie ook solidair was met het staatscommunisme. Nederland moet en zal overal onder water worden gezet en desnoods komt de Staat iedereen eigenhandig kopje onder drukken. Want solidariteit is iets dat zich kan laten afdwingen, zoals je mensen ook kunt aanzetten tot zelfmoord. Kwestie van net zo lang treiteren tot ze toegeven aan de wanhoop.

Wanhoop, nog zo’n woord met meerdere betekenissen. We worden geacht te denken dat ‘wanhoop’ het motief is van migranten die zich tot Nederland aangezogen voelen, maar in wederwoord mag niet gevraagd worden waarom een meerderheid van die vermeend wanhopigen bestaat uit een voorhoede van jonge mannelijke verkenners die bed, bad en brood komen halen op hun doorreis naar werk (of ww), voorrangswoning en gezinshereniging?

Want dat zijn het: verkenners. Echte wanhoop verkiest veiligheid boven alles en blijft niet zonder vrouw en kinderen zo lang verder reizen totdat het binnen de poorten van een der warmste herbergen is aanbeland - Nederland, het land van Miele & Honig.

Nota bene nog deze maand concludeerde de Staatscommissie Demografie wat iedereen met een functioneel brein al jaren weet: migratiebeperking is noodzakelijk om de ‘brede welvaart’ van Nederland te behouden. De dwangwet zal het tegenovergestelde effect hebben want zolang niemand de slagbomen sluit voor de vijfde colonne van geitenneukers die over ’s heeren wegen een woestijnreligie importeert, blijft de druk op die welvaart oplopen. Sociaal, economisch, maatschappelijk, cultureel: migratie zet alles onder spanning.

Maar die zelfmoord, die begint bij de VVD. Zij geven de dwangwet een meerderheid. Zou het de partij meer, of minder stemmen opleveren als niet alleen Budel en Ter Apel geteisterd worden door winkeldiefstal, zwartrijders en tuinpoepers, maar heel Nederland?