James Worthy

James Worthy: 'Dit EK gaat het EK van afleiding worden'

‘Ach, die heerlijke, slechte liedjes. Bal rijmt op elftal, Duitsland op fruitmand en wereldkampioen op voetbalschoen’

James Worthy

Nog even en dan begint het EK in Duitsland. Om mij heen leeft het toernooi nog niet bepaald, maar ik moet zeggen dat ik in jaren niet zoveel zin in een EK heb gehad.

De wereld staat in brand en de slechteriken lijken het met onschuldige slachtoffers te willen blussen. Onrecht is nog nooit zo schaamteloos zichtbaar geweest. Shakespeare zag het wat dat betreft goed: de hel is leeg en alle duivels zijn hier.

Dit EK gaat het EK van afleiding worden. Een ronde kogel van leer zal ons voor een aantal weken pogen te verbroederen. Rinus Michels zag het wat dat betreft verkeerd, want voetbal is geen oorlog. Oorlog is oorlog. Voetbal is niets meer dan de meest goddelijke afleiding op deze aardbol.

Vanaf 14 juni zullen de kroegen uitpuilen. De terrassen zullen vol staan met lege glazen. Geschminkte kleine kinderen zullen naar onnodig grote schermen kijken, terwijl ze hun voetbalplaatjes zo recht mogelijk in een stickeralbum proberen te plakken.

In achtertuinen zullen hele families staan. Een schutting vol met slingers. Hamburgers op een barbecue en een inklapbare tafel met twaalf verschillende sauzen. In de satésaus zitten meer klonten dan dat er spelers op het veld staan.

En ook dit EK zal het napraten langer duren dan de wedstrijden. Tot diep in de nacht zullen mannen en vrouwen alles analyseren wat er te analyseren valt. De bal, de shirtjes, de mascotte, de handgebaren van trainers en de kwaliteit van het gras. In Amerikaanse films over scholen zit vaak de les waarin scholieren een kikker moeten ontleden. Moderne voetbalanalisten kunnen dezelfde kikker minimaal twintig keer ontleden. Het is bijna een kunstvorm geworden.

‘Die spits is zo ontzettend balvast dat hij niet meer balvast is.’

‘Wat bedoel je daar precies mee?’

‘Mensen die hoog hebben gevoetbald, weten wat ik bedoel.’

‘Maar leg het eens uit. Ik wil dat iedereen dit begrijpt.’

‘De spits van Oostenrijk verloor in de eerste helft geen enkele keer de bal. Hij was zo balvast. Dit gevoel heeft hem in de tweede helft gedwarsboomd. Hij dacht dat hij niets fout kon doen en hierdoor deed hij alles fout.’

‘Bedankt, ik hoop dat de kijker het nu begrijpt.’

En natuurlijk begrijpt de kijker het niet. Tijdens een EK kijkt de kijker niet naar de televisie om de dingen te begrijpen. Integendeel zelfs. We kijken om 00.15 uur naar een man in een vrolijke polo, omdat we niet willen gaan slapen. We willen dat het morgen is, want morgen zijn er weer drie wedstrijden.

En al die slechte liedjes. Ach, die heerlijke, slechte liedjes. Bal rijmt op elftal, Duitsland op fruitmand en wereldkampioen op voetbalschoen. Al die slechte liedjes zullen onze aller mooiste herinneringen gaan vergezellen.

Is het al morgen? Want morgen is het barbecuevlees weer in de aanbieding. Morgen is er nul kans op regen. Morgen zal je schoonmoeder nog verder gaan uitlopen in de familievoetbalpoule.

Morgen zal de satésaus gladder dan ooit zijn.