Overschatte mensen: Buddy Holly

Buddy Holly wordt beschouwd als een baanbreker van de beginnende rock’n-roll, terwijl hij beter beschouwd zou worden als een baanbreker van de Onnozelaars Met Een Veel Te Grote Bril. Z’n echte naam was Charles Hardin Holley, en aldus was hij de zoon van Jack Holley, die krokodillentanden blauw schilderde en ze verkocht aan mensen die dol waren op blauwe krokodillentanden. Z’n moeder was Liz Holley-Boulders, een dienstmeid bij een gehandicapte waarzegger, wiens handicap eruit bestond dat hij niet in de toekomst kon kijken.

Holly werd geboren in het achterlijke Lubbock, Texas op 7 september 1936, en omdat hij te jong was om in de Tweede Wereldoorlog te vechten, de lamzak, begon hij songs te schrijven, want in Lubbock was anders niks te doen. Eerst probeerde Holly het in de country, daarna in de koorzang, daarna in de gospel, daarna in de spirituals, wat allemaal niks opleverde, en op een avond zag hij ergens in Texas (sla me dood waar precies) Elvis Presley optreden, en koos hij voor de rock-’n-roll.

Buddy Holly kon op z’n gitaar twee akkoorden spelen, waarvan hij er eentje ongebruikt liet

Hij kon op z’n gitaar twee akkoorden spelen, waarvan hij er eentje ongebruikt liet. Het andere klonk zo vals dat z’n moeder Liz tegen ’m zei: ‘Maar jongen toch, wat speelt gij vals!’ Hij spuwde in haar gezicht, negeerde haar, wenste haar naar de hel, en formeerde de groep The Crickets, waarmee hij That’ll Be the Day naar de top van de billboard liet stijgen. De song handelde over een waarzegger die niet weet wanneer het de dag zal zijn. In z’n tweede hit, Oh Boy! behandelde hij op een kritische manier het doden van krokodillen omwille van hun tanden. Z’n moeder zei: ‘Oh jongen! Wat zal je vader dit jammer vinden!’ Hij schopte in haar buik, en schreef z’n derde nummer Peggy Sue, over z’n eerste seksuele ervaring die ertoe leidde dat hij z’n penis een schuilnaam gaf. Eerst heette die Liz, maar vervolgens Peggy Sue.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Holly kreeg dankzij z’n hits een heleboel optredens aan z’n broek gesmeerd, en hij reed van hot naar her, met The Crickets in de kofferbak. Ondertussen trouwde hij met Maria Elena Santiago, een temeier die wilde dat Holly z’n pik Maria Elena als nieuw pseudoniem gaf, doch hij weigerde.

Op een keer was de auto stuk, en moesten Holly en nog een paar muzikale sukkels met het vliegtuig van Texas naar Iowa. De piloot had geen vliegbrevet, had een stuk in z’n kraag, had geen zin om in een sneeuwstorm te vliegen en toch vloog hij met als resultaat dat hij neerstortte. Noch Holly noch de andere kermiszangers (The Big Bopper, Ritchie Valens) overleefden, en op 22-jarige leeftijd zonk Holly naar de eeuwigheid. In de jaren 70 zong Don Mclean in z’n hit American Pie over de dood van Holly, met de bekende regel ‘the day the music died’ een misplaatste regel, want na Holly’s dood begon de muziek pas echt te swingen.