'Niet handelen tegen Iran is terugdeinzen voor een dictatoriaal regime'

‘As long as I am president of the United States, Iran will never be allowed to have a nuclear weapon. Good morning.’ Geruststellende woorden uit de mond van een man die al enkele jaren voor grote onrust zorgt in internationale pers en politiek. Ondanks zware woorden in de speech, waarin hij reageerde op de Iraanse aanval op Amerikaanse bases in Irak (nul slachtoffers), steeg er opluchting uit de toespraak van Trump op.

‘Dat we een geweldige legermacht hebben, betekent niet dat we die moeten gebruiken,’ zei Trump. ‘We willen hem niet gebruiken. Amerikaanse kracht, zowel militair als economisch, is het beste afschrikmiddel.’ Hier trekt een Amerikaanse president een streep in het zand, met de intentie om aan de kant van de vrede te blijven staan.

Obama trok ook weleens strepen, of rode lijnen. Maar als die overschreden werden, zoals toen er gifgas tegen de bevolking werd gebruikt in Syrië (waar ook Iran een hand in de ontketende oorlog heeft gehad), deed hij niets. Ja, nog meer praten. Meer wikken, meer wegen, en daarin was hij ongetwijfeld oprecht op zoek naar het perfecte antwoord. Eentje waarin veiligheid, vooruitgang én verantwoordelijkheid allemaal tegelijk verenigd zouden worden tot vrede. Dóórdenken was altijd het diplomatieke devies, een progressieve tactiek waar onze eigen nederige natie van doorgestudeerde dominees altijd warm voor loopt.

Iran, al decennialang een gewelddadige plaag in de regio, kreeg in een onmogelijke spagaat van een uitgestoken hand, een andere wang en een strenge blik zelfs een nucleaire deal aangeboden in 2015: minder sancties en vaker aan tafel, in ruil voor het niet verder verrijken van uranium voor kernwapens. Die (door Iran zelf niet nageleefde) afspraken zijn door Trump verscheurd, zonder het einddoel uit het oog te verliezen: Iran zal geen kernmacht worden, punt.

Doordenken is ook een vorm van uitstel van handelen. En niet handelen is terugdeinzen. Iran is geen gewone natiestaat. Het is een gewelddadig en dictatoriaal regime dat het eigen volk religieus onderdrukt en met terroristische elementen zorgt voor aanslagen en oorlogshandelingen in omliggende landen in het Midden-Oosten, waardoor de rest van de wereld de handen vol heeft aan het bluswerk van brandhaarden en het opvangen van migratiestromen.

De VS zijn ook niet foutloos, en hun president nog minder. Maar dat de vrije wereld kan rekenen op een natie die handelt als terreurstaten zich te veel menen te kunnen permitteren, geeft een veilig gevoel. Dankzij Donald Trump.