‘Mijn fouten zijn onderdeel van mij geworden’

‘Het is oké als mensen mij met seks associëren. Het is een van mijn kanten.’

De afspraak vooraf is duidelijk: ja, ik mag Rebecca Loos (42) opzoeken in Noorwegen. En ja, ik mag haar bevragen over haar leven in de Noorse bergen, haar yoga, de dokter met wie ze trouwde, haar kinderen, haar biseksualiteit en zelfs haar huidige seksleven. Maar voordat ik de eerste vraag afvuur op Europa’s meest besproken verleidster, presentatrice, model en glamourlady, moet ik één ding beloven. Mijn artikel zal alleen over háár gaan en níet over de aanleiding waardoor ze zo bekend werd in 2004. Ik noem zowel in het interview als in het artikel niet de naam van de wereldberoemde voetballer van wie ze de persoonlijk assistente was en met wie ze een affaire zou hebben gehad. Rebecca is er wel klaar mee, heeft het onderwerp na zestien jaar allang afgesloten en mijdt al jarenlang de Spaanse, Engelse en Nederlandse media die kilometers papier aan het thema hebben gespendeerd.
De dochter van de Nederlandse diplomaat Leendert Loos en de Engelse moeder Elizabeth leeft met haar gezinnetje een teruggetrokken leven in de bergen van Noorwegen en heeft geen enkele zin om dat oeroude sensatieverhaal weer op te rakelen. Rebecca praat er niet meer over, het is klaar.

Omdat ik tóch erg benieuwd ben hoe het zestien jaar later met haar gaat en wat ze zoal doet, probeer ik om met haar af te spreken. Rebecca stelt voor om een weekend te prikken waarop ze toch al in Oslo is, want als ik haar bergdorp Hemsedal zou willen bereiken, ben ik vanaf het vliegveld van Oslo vele uren, treinen, bussen en taxi’s verder. Wel zo fijn dus om elkaar in de Noorse hoofdstad te treffen.

Als haar trein soepeltjes komt aanglijden, stapt Rebecca als eerste uit. Mooie lange beige wollen jas, bijpassende sjaal, haar in een vlot knotje, snelle tred. De begroeting: een vreugdekreetje, een hug en een wangkus. Rebecca en ik hebben een verleden.

De Koelkast

Het was in 2006 dat mijn castingbureau me opbelde met de vraag of ik met mijn vriendin wilde afreizen naar Thailand, om mijn relatie te testen. Het toen nog niet zo heel populaire Temptation Island zou het vijfde seizoen beleven, en Veronica zocht nog één Nederlands koppel. Mijn toenmalige vriendin Liesbeth en ik waren wel te porren voor iets geks. Het was eigenlijk net uit omdat zij voortdurend vreemdging, maar we hadden steeds een vriendschappelijk contact gehouden. We maakten de verkering weer aan om te kijken of ze me ditmaal wél trouw kon blijven. Dat ík iets zou uitspoken met een van de achttien bloedmooie vrijgezelle meiden was uitgesloten, zo besloot ik. Door mijn ervaring van 114 dagen in het Big Brother-huis had ik in 2001 al geleerd dat de camera’s in zo’n realityprogramma werkelijk alles registreren en dat je nog heel lang kunt worden achtervolgd door je daden. Voor mij geen geflirt, gekus of gerommel dus, dat stond vast. Het werd me ook niet écht moeilijk gemaakt. Want hoewel de jonge Vlaamse en Hollandse meiden drie weken lang met hun bevallige lijven wulps naar me wuifden, zat er niks tussen dat kleine Andries ontembaar uit zijn gulp zou kunnen doen steigeren. Al gauw stond ik bij het daardoor licht geïrriteerde productieteam bekend als De Koelkast. Ik bleek niet te verleiden.

Toen de makers tot ieders verbazing met een eliteverleidster van internationale klasse kwamen aanzetten, kreeg ik het wel even benauwd. Uit een wolk van mysterieuze mist en met onheilspellend dansende spotlights verscheen daar plots Rebecca Loos ten tonele. Zij was de grote troef van dit spel en zou een van de vier gebonden mannen uitkiezen om 24 uur mee door te brengen op een luxe jacht langs de kust van het Thaise droomeiland Phuket. Doelbewust liep ze op mij af, trok me zachtjes naar zich toe en fluisterde sensueel dat ze mij de volgende dag zou komen ophalen voor een onvergetelijk woest feestnachtje op haar schip. De twaalf uren die er tussen die ietwat ongemakkelijke uitnodiging en het daadwerkelijke vertrek zaten, speelden er zich in mijn hoofd diverse scenario’s af. Ik dacht aan de wereldberoemde Engelse voetballer met wie ik me straks zou kunnen meten, en hoeveel bikkelpunten ik daarmee zou scoren in mijn eigen voetbalteam, het vierde elftal van VV Drachten. En ik dacht aan Liesbeth, die mijn aanstaande avontuurtje waarschijnlijk niks zou kunnen schelen omdat ze zelf al zo vaak buiten de pot had gepist. En ik dacht aan mijn ouders, familie en vrienden, die al zoveel shit over zich heen hadden gekregen toen ik in Big Brother naakt met de transseksuele Kelly zoende.

Foute vrouw

Hoe ging ik dit aanpakken? Een dag en een nacht op een romantisch jacht met bubbels, oesters, kaviaar en opzwepende muziek. Met Rebecca Loos, die prachtvrouw met haar onweerstaanbare bruine ogen, hunkerende lach, sierlijke bewegingen en verleidelijk voorkomen. Ging ik haar weerstaan? Wílde ik haar überhaupt wel weerstaan, of wilde ik alles gewoon lekker op z’n beloop laten? Ik was wel zo’n beetje bereid te breken, zo’n lading hing er aan de hele sfeer. Wat zouden de makers van Temptation Island straks handenwrijvend voor hun monitoren staan genieten.... Kregen ze toch nog waar ze op uit waren, de kaffers.

Gelukkig kwam Rebecca zelf met de oplossing. Omdat ik ogenschijnlijk toch te koel had gereageerd – ik had niks van mijn afbrokkelende monogame principes laten merken – had de productie ervoor gekozen om me te laten dissen door de vrouw die eerder dat jaar de cover van de Nederlandse Playboy had gesierd. Ik zat op het afgesproken tijdstip keurig klaar met mijn koffertje met tandenborstel en pyjama, maar Rebecca gaf de situatie een verrassende wending door – natuurlijk volledig gescript – na een nachtje nadenken tóch te kiezen voor die andere Nederlandse jongeman, Len. Ik reageerde in die aflevering nog met een ‘Wat een foute vrouw ben jij, zeg’ om mijn voor-lul-staan toch nog een beetje te maskeren. Maar afgewezen als ik was, veegde ik een zweetdruppel van mijn voorhoofd en haalde ik opgelucht adem. Het predicaat van De Grote Vreemdganger bleef me bespaard; ik zou niet ten prooi vallen aan de meedogenloze klauwen van de struise OpperVerleidster.

Ik heb een monogame relatie met mijn man, dus er is geen ruimte voor vriendinnen in mijn leven. Ik heb wel met vrouwen gezoend, maar geen seks

Geen moedertaal

Dertien jaar later slaat ze haar armen kort om me heen in de stromende regen van Oslo Sentralstasjon. Beiden geboren in 1977, hebben we inmiddels de partner van ons leven gevonden en zijn we toevallig ook allebei ouders van twee jongens. Saaie mutsen zijn we geworden. Zij yogajuf, ik typmiep. Van verleiding is geen enkele sprake. Das war einmal. Interesse is nu het goede woord. Als we ons rond 16.00 uur in de diepdonkerblauwe Noorse namiddag hebben gesetteld met een pul water (zij) en een pul bier (ik), heb ik een uur de tijd om mijn vragen te stellen. Daarna zullen echtgenoot Sven en hun twee zoontjes Magnus (10) en Liam (7) haar ophalen om aan de barre terugtocht richting besneeuwde bergen te beginnen.

‘Ik geef yogales aan kinderen, volwassenen en senioren,’ begint Rebecca haar verhaal als ik maar eens begin met de vraag wat ze zoal doet. ‘Dat doe ik in een zaaltje in het skidorp waar ik woon met mijn gezin. Voor de rest ben ik vooral huismoeder. Sven werkt als arts op een traumahelikopter en is soms meerdere dagen van huis. Ik zorg voor het reilen en zeilen thuis. Mijn grote passie is yoga en lekker buiten zijn in de natuur. Op mijn Instagram (instagram.com/rebecca.loos) post ik er geregeld foto’s van. Voorheen deed ik aan hardlopen – ik heb bijvoorbeeld de marathon van Londen en de halve marathon van Madrid gelopen – maar die sport kun je niet zo lekker uitoefenen in een omgeving met besneeuwde bergtoppen. Yoga brengt mij veel energie, kracht, beheersing, concentratie en rust.’

In Nederland is Rebecca sinds 2009 niet meer geweest. In die elf jaar heeft ze ook geen Nederlands meer gehoord. Ze kwam ter wereld in Madrid, woonde van haar vijfde tot haar elfde in Nederland en daarna vooral in Engeland. Doordat ze al tien jaar in Noorwegen woont, spreekt ze naast Engels, Spaans en een beetje Nederlands ook vloeiend Noors. Nederlands is dus geen moedertaal voor Rebecca en dat is best opmerkelijk, aangezien ze maar één paspoort heeft: een Nederlands exemplaar. Op haar verzoek spreek ik langzaam Nederlands als ik haar vragen stel, maar in deze taal loopt het gesprek niet echt lekker. Overschakelen naar Engels biedt uitkomst. Rebecca bedient zich van dat heerlijke Britse Engels waar ik als Britpopfan graag naar luister, wat het interview een positieve injectie geeft.

Klaar met Nederland

Nadat de vermeende affaire, waar we vandaag dus niet over praten, breed in de media werd uitgemeten, lagen Rebecca’s kansen voor het oprapen. De meeste greep ze met beide handen aan, zoals het presenteren van een aantal afleveringen van Shownieuws. ‘Dat was in 2004 met Gerard Joling en Viktor Brand,’ weet ze zich nog prima te herinneren. ‘Het avontuur voor de camera duurde echter maar twee weken, dat hadden we zo afgesproken. Ook heb ik met John de Wolf het televisieprogramma Hart van Oranje op SBS6 gemaakt. Tijdens het WK voetbal in 2006 reisden we met een oranje bus door Duitsland op zoek naar het Oranjegevoel bij Nederlanders. Ik ben naar galafeestjes en showbizzparty’s geweest en heb wat interviews gedaan, maar op een gegeven moment was het klaar met het werk in Nederland. Ik woonde in Londen en het was niet te combineren om voor iedere klus en uitnodiging weer naar Nederland te vliegen.’ Hoewel ze door veel mannen als aantrekkelijke vrouw werd gezien, deed Rebecca er zelf nog een schepje bovenop door in januari 2006 uit de kleren te gaan voor Playboy. Wat was haar belangrijkste reden om dat te doen? ‘Ah, I love Playboy,’ vat ze haar sympathie voor het blootblad bevlogen samen. ‘Het is een tijdschrift met een wereldwijde status, en veel stoere vrouwen hebben de cover gesierd. Voor mij voelde het als een eer om op de cover van Playboy te staan. Ik ben later nog voor een pyjama-party naar de Playboy Mansion in Los Angeles geweest. Die feesten bestaan niet meer sinds het overlijden van Hugh Hefner in 2017.’

Zien mannen haar nog steeds als sekssymbool? ‘Misschien wel, ja. Ik denk vooral degenen die de Playboy kochten waar ik in stond. Ik krijg nog steeds wel aardige berichtjes van Nederlandse volgers op Instagram. Dickpics? Nee man, gewoon positieve berichtjes van mannen die het leuk vinden om te zien wat ik doe, hoe ik eruitzie en wat me bezighoudt. Als ik foto’s krijg van mensen die ik niet ken, open ik ze niet. Simpel.’

We trouwden uit protest tegen de Amerikaanse wetgeving rond het homohuwelijk, maar ik vond haar oprecht een mooie, aantrekkelijke vrouw

Varkenssperma

Rebecca Loos heeft door haar verleden wagonladingen aan kritiek over zich heen gekregen. Daar deden de tabloids graag een flinke schep bovenop toen ze voor het Britse programma The Farm een varken moest bevredigen om het sperma op te vangen in een fles. Hoe kijkt ze daarop terug? ‘Ik had er niet over nagedacht dat er zo’n storm aan negativiteit overheen zou komen. Inmiddels ben ik door schade en schande wijs geworden en overweeg ik alles wat ik doe beter. Wel kan ik nog best kwaad worden om al die domme reacties, want het had niks met seks te maken. De mensen en de media hebben de seksuele lading eraan gegeven. Wat ik moest doen, is een gebruikelijke procedure in de vleesindustrie om het zaad van een dier op te vangen. En weet je wat nou zo grappig is? Uit Nederland kwam ook best veel kritiek op het bewuste fragment, maar het is wel het land waar deze handmatige manier het meest wordt ingezet! 90 procent van het voor het fokken gebruikte varkenssperma wordt handmatig verkregen, omdat dit het meest hygiënisch en diervriendelijk is. Voor een zeugje is handmatige bevruchting ook prettiger, want voor haar is paren met een beertje pijnlijk voor haar rug. Maar goed, er kwam dus een lawine aan shit over me heen nadat het programma was uitgezonden. Zo werkt het in de media.’

Dat ze door dergelijke berichtgeving én door haar optreden in Temptation Island en Playboy een seksstempel opgedrukt heeft gekregen, deert haar niet. ‘Het is oké als mensen mij met seks associëren. Het is een van mijn kanten, maar gelukkig heb ik ook veel andere leuke eigenschappen. Ik begrijp dat de media het liefst de kant belichten die hen het best uitkomt, om daarmee zo goed mogelijk te kunnen scoren. It’s totally fine with me. Of seks belangrijk voor me is? Ja, absoluut. Ik vind seks belangrijk in een relatie. Als je een goede fysieke connectie met elkaar hebt en een band van vertrouwen, dan heb je volgens mij een heel goede basis voor een sterke relatie.’

Biseksueel

In 2005 trouwde Rebecca voor een tv-programma met het Japans-Amerikaanse kledingmodel Jenny Shimizu. Was dat serieus? ‘We trouwden uit protest tegen de Amerikaanse wetgeving rond het homohuwelijk,’ schetst Rebecca. ‘Maar ik vond haar oprecht een mooie, aantrekkelijke vrouw. Na dat huwelijk hebben we daadwerkelijk zes maanden met elkaar gedatet. Ik heb nooit moeilijk gedaan over mijn biseksualiteit, hoewel het eerst alleen bekend was in mijn vriendengroep. Op een gegeven moment kregen de Britse media er lucht van en heb ik mijn ouders maar even opgebeld om het toe te lichten. Mijn moeder dacht volgens mij dat het een soort fase was en dat het wel over zou gaan; ik geloof niet dat ze het écht begreep. Maar dat gaf niet, ze zijn van een andere generatie. Ik denk wel dat ze het inmiddels begrijpen, we zijn bijna vijftien jaar verder. Bovendien hebben ze een aantal van mijn vriendinnen ontmoet en die mochten ze erg graag, dus ik denk dat het wel goed zit. Mijn biseksualiteit speelt nog steeds een rol in mijn leven, maar niet praktiserend. Ik heb een monogame relatie met mijn man, we hebben een traditioneel huwelijk, dus er is geen ruimte voor vriendinnen in mijn leven. Ik heb wel af en toe met vrouwen gezoend, dat vond mijn man prima, maar geen seks. Mijn kinderen weten dat ik biseksueel ben. Ze weten ook dat móchten papa en mama ooit uit elkaar gaan, mama misschien wel verder gaat met een vrouw. En als papa dan een nieuwe vrouw krijgt, hebben ze dus drie mama’s! We praten daar neutraal en open over. Ik wil dat ze altijd kunnen kiezen wie en hoe ze willen zijn, dat ze daar geen kritiek op krijgen van ons als ouders.’

Duisternis

Haar biseksualiteit speelt in Rebecca’s huidige leven dus slechts nog een bescheiden rol, maar toen ze in haar twintiger jaren in Londen woonde, heeft ze een wilde tijd beleefd. Terugblikkend op die periode in Engeland, kan de diplomatendochter niet stellen dat ze daar altijd even happy was. Ze had veel vrienden, bezocht graag feestjes en ging veel uit. ‘Maar mijn leven in Londen was eenzaam,’ kijkt ze openhartig terug. ‘Ik had geen liefdevolle, duurzame relatie zoals nu en was toch ook vaak alleen. Vooral als begin-twintiger hield ik van dansen, feesten en uitgaan. Ik ga tegenwoordig naar bed rond de tijd dat ik vroeger op stap ging, en ik kwam destijds thuis in de uren dat ik nu opsta. Het zijn de verschillende fases in je leven waar je doorheen gaat. In Londen zag ik veel mensen, maar ik kwam alleen thuis. Ik had veel leegte om me heen, soms voelde ik zelfs ook duisternis in mijn leven. Maar sinds ik moeder ben, heb ik me nooit meer eenzaam gevoeld, zelfs niet met een echtgenoot die door zijn werk soms dagen of weken van huis is. Ik heb mijn kinderen, mijn vrienden, mijn honden, het skiën, mijn yoga. Het leven is veel beter geworden. Ik zou geen moeder willen zijn die nog steeds allemaal doet wat ik daar in Londen deed. Er wordt me weleens gevraagd of ik ergens spijt van heb in mijn leven. Het antwoord is ja en nee. In het algemeen heb ik nergens spijt van, omdat ik er heilig in geloof dat alles met een reden gebeurt. Ik denk ook dat iedereen fouten móet maken om ervan te leren en om te worden wie je bent. Ik heb veel fouten gemaakt, echt veel, maar ze zijn een groot onderdeel van mij geworden. Fouten maken is de beste manier van leren. Als ik tóch iets moet noemen: soms heb ik er spijt van dat ik mijn flat in Londen heb verkocht. Ik had een mooie flat in de wijk Kensington. Het was mooi geweest als ik er nog een plekje had, voor alle keren dat ik er terugkom. Londen betekent veel voor me, ik heb me er jarenlang echt thuis gevoeld.’

Thuis is sinds tien jaar dus niet meer Londen, thuis is Noorwegen. Het leven in de Noorse bergen maakt haar gelukkig, vertelt de huismoeder en yogalerares. ‘Ik ben dankbaar en gelukkig met het leven dat ik nu heb. Ik heb een heel leuke, lieve man en twee heerlijke, gezonde kinderen. Ik hou van mijn werk en ben gek op mijn honden. Noorwegen is een te gek land met heel veel aardige mensen. Het geluk vinden is een reis, waarbij je met voor- en tegenslagen te maken krijgt. Ik kan volmondig zeggen dat ik een gelukkige vrouw ben.’