'Besturen is een vak'

Als deze crisis iets pijnlijk duidelijk maakt, dan is het wel dat clowns thuishoren in het circus en niet in een regering, laat staan aan het hoofd ervan. Stating the obvious, zou je zeggen, maar op deze aardkloot krioelt het van het volk met de hersencapaciteit van een blik sardientjes, dwazen die de hofnar het liefst op de troon zouden zien, of, zoals in The Good Ol’ U.S. of A., de nar reeds in de vorstenzetel hebben gehesen. De Oranje Harlekijn zwaait er de scepter, z’n kleine knuistjes op en neer roetsjend over die koningsstaf, rukken, trekken, sjorren, een weerzinwekkend potje ultieme machtsmasturbatie.

Zonder het kapitaal van z’n vader had de 45ste president van Amerika het nooit verder geschopt dan pooier van z’n eigen vrouw en/of drugs dealen aan z’n eigen kinderen, een kruimeldief die de mensen om zich heen uitzuigt en kapotmaakt, maar het godzijdank aan de macht ontbreekt om op grotere schaal zo huis te houden. Helaasch, dat kapitaal van z’n vader was er wel, John with the cap stonk in de praatjes van die praalzieke pauw en nu zitten ze daar aan de overkant van het water met in The Highest Office een fopneus die maar één ding kan, en dat is lulkoek verkopen. Daar kan je leuk een reality-tv-show mee vullen, maar je voorkomt er niet mee dat duizenden en nog eens duizenden Amerikanen sterven aan een virus waaraan ze niet hadden hoeven sterven als iemand met verstand van een land besturen aan de knoppen had gezeten.

Klaas Dijkhoff zei daar eens iets zinnigs over. Ik vind Klaas een lul met vingers, met onder het geruite vest van z’n driedelige Peaky Blinders-pakkie een ijskoud, tochtig gat waar een hart zou moeten zitten, maar helemaal achterlijk is ie niet. Thierry Baudet (wel helemaal achterlijk) beklaagde zich er in een debat over dat bestuurlijke functies in de zorg vaak worden ingevuld door voormalig beleidsmakers uit de ‘kartelpolitiek’, waarop Dijkhoff zei dat dat natuurlijk logisch was en metaforeerde: ‘Mensen die bij PSV in het eerste komen, komen ook niet van het hockeyveld afrennen, die hebben eerst ervaring opgedaan in een lager elftal.’

Besturen is een vak. Met windje mee, water glad als een spiegel en een schip waaraan niets mankeert, lijkt zelfs de meest onbekwame landrot een kundig kapitein. Maar wat als het gaat stormen? De golven schuimend over het dek spoelen? De mast knakt als een luciferhoutje en driekwart van de bemanning zeeziek in z’n hangmat ligt te kermen van ellende? Dan heb je een gepokte en gemazelde stuurman nodig om heelhuids de veilige haven te bereiken. Een bestuurder en geen clown, hoe grappig z’n grollen ook zijn, want clowns horen thuis in het circus en niet in een regering, laat staan aan het hoofd ervan.