'De ironie van een Partij vóór de Vrijheid was al lachwekkend, maar kennelijk kan het nog erger'

Beste PVV-raadslid Maurice Meeuwissen uit Rotterdam,

Madonna trad laatst op tijdens het Eurovisie Songfestival. Volgens sommige critici mocht dat niet, want het Songfestival was in Tel Aviv, en dat ligt in Israël, en Israël, de enige democratie in het Midden-Oosten, moet volgens die critici worden geboycot. Toch trad Madonna op, want Madonna heeft al zestig jaar schijt aan kritiek, daarom is ze nog steeds relevant. Ze bleek nogal vals te zingen, maar ook dat houdt ze al een hele carrière vol.

En ze had een politieke boodschap: dat Palestijnen en Joden vreedzaam moeten samenleven. Een boodschap zo braaf, dat niemand er verder aanstoot aan kon nemen. Niemand? Jawel: in Rotterdam kwam de PVV van Geert Wilders in de raad met een inderhaast opgetrommelde lijsttrekker, toen de aanvankelijke kandidaat iets te enthousiast zijn bruine gedachtengoed had laten blijken. Dat reserve-raadslid bent u. En u heeft raadsvragen gesteld over Madonna.

Want stel dat het Eurovisie Songfestival naar Rotterdam komt (komt het niet, het gaat uiteraard volkomen terecht naar Maastricht) en stel dat Madonna dan opnieuw optreedt (doet ze niet, ze was er immers vorige keer al), dan vindt u dat de gemeente haar de toegang tot de stad moet ontzeggen. Het is een maatregel die weleens wordt voorgesteld tegen haat predikende imams, maar nu ook tegen zangeressen die een statement maken: een Palestijnse vlag naast een van Israël, dus iets met vrede.

De ironie van een Partij vóór de Vrijheid die vindt dat NPO-presentatoren ontslagen moeten worden en linkse leraren geschorst en rechters gewraakt en boeken verboden, was al groots en lachwekkend, maar kennelijk kan het nog erger: een partij kan ook voorstellen dat een artiest vanwege een mening niet meer welkom is in zijn stad, in naam van de vrijheid.

Gelukkig zijn Marco Borsato (zet zich in voor War Child, dus ook voor vluchtelingenkinderen) en Rammstein (bezingen in Deutschland de ambivalente verhouding met hun eigen land, wat natuurlijk getuigt van een typische linkse weg-met-ons-levensinstelling), die beide onlangs in De Kuip stonden, de dans ternauwernood ontsprongen. Maar goed.

Dit jaar staat The Kik nog in Ahoy, met nummers van Boudewijn de Groot, met zijn teksten vol verderfelijk jaren 70-gedachtengoed. En dan komt nog de avond I love Urban, waarin ik op de aankondigende poster een zwarte man zag, die ik herkende als Jandino Asporaat, maar die bij jullie vast ‘te weinig blank’ heet. Want ook die kritiek kwam in Rotterdam op de campagne voor de komst van het Songfestival naar de zoals bekend spierwitte stad Rotterdam: te weinig blanken in het campagnemateriaal (Leefbaar), te weinig ouderen (50PLUS), te weinig havenarbeiders (VVD).

Zoals iedereen immers weet zijn vooral oudere, blanke havenarbeiders fan van Duncan Laurence en Conchita Wurst. Gelukkig staat op 2 en 3 november de Paraview Paranormaal Beurs in Ahoy. Dat moet u wél enorm aanspreken: een weekend vol aantoonbare lulkoek.