'Mensen rechts van de VVD zijn weinig loyaal'

De laatste tijd denk ik nogal eens aan Geert Wilders. Die man moet zich toch vreselijk bekocht voelen door z’n eigen achterban? Rechtsmensen blijken weinig loyaal. Mensen rechts van de VVD, that is. Mark & Friends weten tenslotte al bijna tien jaar alles wat in dit land goed geregeld was naar de tyfus te neo-liberaliseren, geruggensteund door een trouwe, om en nabij een vijfde van het electoraat, allemaal in dienst bij Unilever, Shell en AkzoNobel, gok ik.

Maar die mensen bedoel ik dus niet. Ik bedoel het roeptoetervolk dat niet ‘hoofddoek’ maar ‘kopvod’ zegt, als het een feminist ziet ‘Daar moet een piemel in!’ lalt, vegetariërs het liefst op de barbecue zou leggen en ’s nachts droomt dat het de zonnepanelen van de buren dusdanig onder kakt dat die ‘klimaatgekkies’ zonder groene stroom komen te zitten. Dát volk. U kent of bent het wel.

Van zo hoog als ze je op handen dragen, laten ze je net zo makkelijk weer neerpleuren als ze ergens anders een ‘nóg verfrissender rechts tegengeluid’ denken te horen. En dat overkomt Geert. Hij is rechts ingehaald door Baudet en heeft nu het nakijken. De camera’s houden niet meer van hem, er worden minder, minder, minder microfoons onder z’n neus geduwd en de kiezers kleurden een ander vakje rood. En daarvoor woon je dan de rest van je leven in safehouses en kun je nooit meer over straat zonder kogelvrij vest.

Het ligt uiteraard ook aan de media dat je op extreemrechts óf on top of the world, óf down in the dumps bent. De kranten, radio en televisie – links of rechts, maakt niet uit – lijken slechts ruimte te hebben voor één enkele politieke antiheld. Een beetje hetzelfde zie je bij pseudo-journalisten als Robert Jensen en de Jannen Roos en Dijkgraaf. Opportunistische clowns die met gestrekt been en botte bijl opkomen voor de witte, heteroseksuele man die met zijn harses halverwege de jaren 50 is blijven hangen.

Even baart het opzien, wordt er voor ze geapplaudisseerd en kunnen ze een vette paycheck verwachten, maar dan, door tegenvallende kijkcijfers, happen naar de baas of ijdele politieke ambities, komt er een einde aan hun dienstverband, blijkt geen enkele andere zender of publicatie ze te willen contracteren en zien zij zich genoodzaakt hun kostje bij elkaar te scharrelen met op de eigen website gehoste podcasts, vlogs en ‘briefjes van’, voor welks voortbestaan om knaken moet worden gebedeld op crowdfunding-platforms als backme.org en petje.af.

En levert dat niet genoeg op? Dan kun je je nog altijd voor een eurootje of 42.200 uithoereren aan de tabaksindustrie (+/- 20.000 dooien door roken per jaar). Je zal maar zo je geld moeten verdienen. Heb ik met ze te doen? Niet echt. Wie z’n ziel aan de duivel verkoopt, is ’m kwijt.