'Voor Jorrit Nuijens ruikt alles rechts van GroenLinks per definitie naar nazi'

Interessant fenomeen: een verbaal agressieve GroenLinks-wethouder verstoort de openbare orde, wordt aangehouden en spuugt daarbij twee agenten in het gezicht. Vervolgens zijn er commentatoren die zich in bochten wringen om de faalhaas te verdedigen, en de verontwaardiging en het leedvermaak over de fluimende viezerik als kwalijker proberen te schetsen dan de idiote acties waarmee Jorrit Nuijens die respons losmaakte. Rare reflex. Zeker als je je verdiept in de mens achter de gevallen wethouder, en zijn houding ten aanzien van anderen.

Jorrit Nuijens is een eikeltje. Een rijkeluiszoontje dat zich een zin van het leven probeert aan te meten door zich enkele hardlinkse idealen eigen te maken. Idealen die niet met politiek handwerk tot praktijk worden gemaakt, maar die vooral in de vorm van verbale agressie jegens andersdenkenden naar buiten komen. Als politicus heeft Nuijens niets noemenswaardigs gepresteerd. (In Het Parool stond te lezen dat hij op werkdagen in de Amsterdamse Stopera altijd buiten stond te blowen – dan ben je geen volksvertegenwoordiger, dan ben je een egoïst met persoonlijke problemen.)

Na zijn vertrek uit Amsterdam begon Nuijens zijn Diemense wethouderschap vervolgens meteen met een misser door VVD en CDA een ‘fascistoïde’ beleid te verwijten vanwege hun inburgeringspolitiek. Een jaar eerder dook hij samen met anderen op in een kledingwinkel om jurken te passen. Een intimiderende en beschadigende actie, enkel naar aanleiding van een opgeklopte ophef rond een eenzijdige anekdote over het vermeende verbod voor transgenders om zich in die winkel te begeven.

Dergelijke morele intimidatie is al jaren een wezenskenmerk van Nuijens’ gedrag en verklaart het leedvermaak over zijn pijnlijke val. Gretig jaagt hij op mensen die niet aan zijn sociale normen voldoen. FvD’ers hebben geen beschaving, De Telegraaf is geen echte krant en alles rechts van GroenLinks ruikt per definitie naar nazi.

Hij werd wethouder in Diemen omdat hij plek tien op de Amsterdamse GroenLinks-lijst te laag vond, maar wist dat in zijn afscheidsrede (van 24 minuten, zelfs de NRC verbaasde zich er destijds over) om te buigen tot een veer in zijn eigen blanke reet omdat hij ‘als witte man niet vooraan moet willen staan’ als je ‘de mond vol hebt van diversiteit’. Ook zijn (driemaal gewijzigde) oprotverklaring bevatte vorige week zo’n zinsnede: het was het beste voor zijn eigen idealen om nu meteen te vertrekken als wethouder.

Jorrit Nuijens, rijkeluiszoontje met de grote smoel, is een narcistisch ettertje en van alles wat hij verdient: medelijden is het niet.