'Vlaanderen stikt van de klepzeikers als Bart De Wever'

— Pas op: satire! Elke week fileert de onderschatte Vlaamse schrijver Herman Brusselmans een overschat persoon uit de wereldgeschiedenis. ‘Een stilistische oefening in iemand uitschelden’, zoals hij het zelf noemt. Dat kun je grappig vinden, of niet. —

Het spijt me dat ik het moet zeggen, maar Bart De Wever is een Vlaming die ook in Nederland redelijk bekend aan het worden is. Dat komt omdat hij een rechtse politicus is, en in Nederland is men de laatste jaren immers dol geworden op rechtse klojo’s, zoals Wilders, Baudet, Hiddema en Prutjes. Bart De Wever lijkt fysiek trouwens een beetje op Wimpie Prutjes, die een paar weken geleden door de PVV aan de kant werd gezet, niet alleen omdat hij de Holocaust ontkende, maar ook omdat hij beweerde dat de Joden in de Tweede Wereldoorlog zes miljoen Duitsers hadden vergast en dat vond zelfs Wilders iets te veel van het goede.

De Wever werd in Mortsel geboren op 21 december 1970, als zoon van Isidoor De Wever, die de kalklijnen en de grasmat in orde bracht als er een voetbalwedstrijdje werd gespeeld door leden van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond, een ultrarechtste jongerenorganisatie, waar zoon Bart uiteraard lid van werd. Z’n grootvader was overigens lid geweest van het VNV, een in de jaren 40 collaborerende bende nitwits. De Wever studeerde een paar vakken aan de universiteit en schreef een scriptie over Joris Van Severen, een bernitwit die in de jaren 30 tot aan z’n dood in 1940 ‘Oom Dolfje’ mocht zeggen tegen Hitler.

De Wever is heel lang een enorme dikzak geweest, en dankzij z’n vetlagen en de slechte grapjes die hij daarover maakte in De Slimste Mens werd hij een populair figuur in Vlaanderen. Hij besloot om af te vallen, at in plaats van een heel gebraden zwijn een half zwijn bij de lunch, dronk water in plaats van hectoliters zwaar bier en ging aan het joggen, waarbij hij algauw een snelheid haalde van negenhonderd meter per uur. Met als resultaat dat hij op den duur nog maar zeventig kilo woog, en er niet meer uitzag als een gezellige dikkerd, maar als een anorectische diarreeverslaafde.

Zelf vond hij dat hij nu het juiste profiel had (rechts en uitgemergeld) om met z’n oorspronkelijk bijzonder marginale partijtje Nieuw-Vlaamse Alliantie de blits te gaan maken. Het lukte godverdomme nog ook. Vlaanderen stikt van de klepzeikers die met niks tevreden zijn en die vaker van partij veranderen dan van tube tandpasta, en zo liepen tijdens bepaalde verkiezingen een hoop nulliteiten over van het Vlaams Belang naar de N-VA, hoewel geen van deze twee partijen ooit een duidelijk of begrijpelijk politiek programma heeft gehad.

Op de koop toe had de ongerijmdste stad van Vlaanderen, Antwerpen, een burgemeester nodig die op korte tijd deze stad naar de vaantjes kon helpen, en dus werd De Wever de juiste man op de juiste plaats. Z’n bedoeling is dat hij Vlaanderen van Brussel en Wallonië zal kunnen scheiden en moge deze bedoeling samen met De Wever over een paar jaar in het totale niets verdwijnen.