Het Europees Parlement is een schijndemocratische zuipkeet die voornamelijk bestaat uit aangespoelde alcoholisten en restcommunisten uit Oost-Europa, emotionele gillers & graaiers uit het Zuiden en ‘weggepromoveerde’ politici uit noordelijke lidstaten. Zij vullen hun dagen ver uit het zicht van de kiezer, op de roezemoes van drank, declaraties en smeergeld, instemmend knikkebollend op alles wat de ongekozen Europese Commissie hen voorlegt. Ze zijn met ruim zevenhonderd, waar gemiddeld vijftien lobbyisten van het grootkapitaal omheen zoemen. Alles keurig binnen de kaders van de eigen regels, uiteraard.
De EU is geen democratische entiteit, maar papieren namaak. Het enige mandaat is wat ze zichzelf geven, en wat gedijt bij minimale burgerbetrokkenheid. Dat lukt, want bij Europese verkiezingen onderbreekt hooguit een derde van het electoraat zijn dag om te gaan stemmen voor de ongecontroleerde Brusselse bureaucratie. Ze komen er mee weg, want de Europese Unie wordt als voldongen feit voor vrede en veiligheid beschouwd, ook (of juist vooral) door de meeste media.
Maar luie media maken machthebbers arrogant, en kiezers achterdochtig. Onlangs gniffelde Brexit-musketier Nigel Farage in het Europarlement dat niemand in Engeland ooit van Juncker of Verhofstadt had gehoord, voordat zijn land stemde voor uittreding uit de Unie. Sindsdien zijn deze zwalkende dronkaard en fulminerende federalist household names en dat heeft het enthousiasme om de EU te verlaten volgens Farage alleen maar vergroot: zodra je die schertsfiguren op je netvlies krijgt, ben je onmiddellijk voor het andere team.
De Centrale Macht van Europa is er niet zo goed in om zichzelf en hun beleid te verkopen. Dat krijg je als je nooit een Echte Kiezer in het wild tegenkomt. Zelfs Europese leiders die op verkiezingstournee zijn, staan louter sleetse idealen in een spiegel te schreeuwen: Frans Timmermans, die ijvert voor meer macht voor zichzelf als voorzitter van de Europese Commissie, is de levende verbeelding van een brullende gasbrander onder zijn eigen EU-blauwe heteluchtballon.
Voor, namens en met zichzelf staat hij voor zaaltjes met klaplaven te verkondigen dat hij ‘feminist’ is en verklaart hij (zonder dat iemand het vroeg) dat hij ‘nooit met extreemrechts zal samenwerken’. Chapeau, Frans. Je bent een ware democraat en weldoener.
Brexit bleek geen les voor Brussel. Komt er een nieuwe aan? Met opkomende EU-kritische partijen (waaronder FvD) op de stembiljetten, zou de Nederlandse opkomst op 23 mei weleens hoger kunnen worden dan anders. Slecht nieuws voor Brussel, waar men democratie liever in stilte laat sterven.