'Ik hoop dat de Brexit doorgaat, gewoon om te zien hoe het uitpakt'

Wie snapt er nog iets van Brexit? Niemand toch? Jij wel? Nou, ik niet, hoor. Zeker niet van die op handen zijnde No Deal-variant. Dat er van het ene op het andere moment effe tig jaar aan in de Europese Unie bekokstoofde overeenkomsten en verdragen het raam uit worden geflikkerd.

Volgens mij kom je als Britse businessman de dag na die heilloze onafhankelijkheidsverklaring op kantoor, net als een arts die honderd jaar terug in de tijd is gesmeten en in een door gaslampen verlicht en oliekachels verwarmd ziekenhuis z’n ronde langs de stervende patiënten moet maken: ‘Deze meneer heeft een volledig uit de klauwen geëscaleerde kwaadaardige kanker. Ik schrijf chemotherapie en bestraling voor. Sorry, wat zegt u, zuster? Dat is allebei nog niet uitgevonden? En deze mevrouw dan, die syfilis heeft! Zij moet nodig antibiotica, anders valt straks d’r gezichtje er nog af! Wat?! Penicilline bestaat óók nog niet?!’ Ik weet niet precies hoe hard en diep ze fucked zullen zijn, waar ergens op de schaal van stenentijdperk-derdewereldland ze uit zullen komen, maar ik gok op totale chaos.

Nu ben ik ook redelijk pro-EU. Niet zozeer omdat ik denk dat het geen log bureaucratisch bolwerk barstend van de achterkamertjespolitiek is – want dat is het wel – maar omdat ik als kleine Sjerrie een cassettebandje van Sesamstraat had met daarop een rip-off van de Stones’ (I Can’t Get No) Satisfaction met muppets die in de refreinen ‘Nee, nee, nee! Geen samenwerking!’ zongen en in de coupletten over dat alleen op de wipwap niet werkt en in je uppie tikkertje spelen ook kut met peren is. Zodoende ben ik de mening aangedaan dat een gemankeerde samenwerking altijd nog beter is dan allemaal maar een beetje voor je eigen aan lopen te kloten. Noem me gerust een idealist.

Natuurlijk, er zullen op den duur nieuwe overeenkomsten en verdragen worden uitonderhandeld, maar dat wordt toch een beetje een gevalletje seks met je ex: ‘Wat loop je me te versieren? Ik dacht dat we uitgeneukt waren? Oh, je wil wel naaien, maar niet blijven slapen? Nou, vooruit, maar dan maak ik ’s ochtends ook geen ontbijtje voor je!’

Ik hoop dat er nog iets op gevonden kan worden, dat die hele Brexit alsnog wordt afblazen, maar stiekem hoop ik toch ook ergens een beetje dat het toch doorgaat. Gewoon om te zien hoe het uitpakt. De Britten als proefkonijnen. Je test zoiets ten slotte liever eerst even op een ander uit

voordat je zelf Nexiteer wordt, niet? Wie weet wordt het tegen alle verwachtingen in een unaniem belachelijk groot succes van Ivo Niehe-formaat. Of we zien ze binnenkort – door mensensmokkelaars op lekke bootjes gepropt – bij Hoek van Holland en Scheveningen op het strand aanspoelen. We shall see.