Barrie Stevens: 'Ik ben in een halve eeuw een echte Hollander geworden'

Kom je, nu je vader er niet meer is, nog weleens in je geboorteland?

‘Zelden. Af en toe een kort bezoekje, maar dat land is voor mij een afgesloten hoofdstuk. Kort na zijn dood heb ik samen met mijn beste vriend en ex-partner Hans Möller zijn bungalow in Guildford opgeknapt, en ik was ook van plan daar te gaan wonen. Van dat idee heeft hij mij gelukkig snel weten af te praten, want zo afgesloten van de buitenwereld had ik niet het geweldige bestaan kunnen krijgen dat ik nu heb. Leuk, zo’n prachtige omgeving en fijn huis in de natuur, maar dat heb je op een gegeven moment ook wel gezien. Ik heb pa’s huis in Engeland daarom maar verkocht en van dat geld hier in Amsterdam een appartement aangeschaft. Ik voel me hier op mijn plek en ben na 55 jaar zelfs van plan eindelijk officieel Nederlander te worden.’

Want dat ben je nog niet?

‘Toen ik hier als jonge knaap kwam, moest ik me melden bij de vreemdelingenpolitie. Zij gaven de benodigde toestemming om hier te mogen werken en na een aantal verlengingen kreeg ik een verblijfsvergunning. Een Nederlands paspoort heb ik echter nooit gehad, en dus ben ik altijd alleen Brit gebleven. Nu, met de hele Brexit-pro-blematiek, ben ik echter bang dat Engeland op een gegeven moment haar burgers terug gaat roepen en lijkt het me tijd voor het Nederlanderschap. An Englishman in Mokum! Bovendien, wat heb ik überhaupt nog in Engeland te zoeken? Er woont geen familie meer en ik zal er nooit aan de bak komen omdat daar in mijn vakgebied al genoeg briljante mensen rondlopen. Engeland is wat dat betreft nog steeds het walhalla voor theater. Ik ben in een halve eeuw een echte Hollander geworden en denk en droom ook in het Nederlands. Enkel mijn Britse accent is voor anderen nog een aanwijzing dat ik daar vandaan kom. Gesprekken in het Nederlands kan ik prima volgen en voeren, al heb ik er soms nog weleens moeite mee de diepere betekenis van een zin meteen te begrijpen. Soms zeggen vrienden of collega’s iets met een bepaalde intonatie om aan te geven wat ze daadwerkelijk bedoelen en dat pik ik niet altijd direct op.’

Gaat dat paspoort lukken?

‘Ik heb inmiddels een go. Een tijdje terug ging ik naar het gemeentehuis van Amsterdam en kwam ik aan de balie bij een Turkse mevrouw te zitten. “Oh, wat leuk dat u hier bent. Ik heb u gisteren nog op televisie gezien,” zei ze enthousiast. Had ik even mazzel. Ze speurde direct voor me in haar computer en had na flink wat getyp goed nieuws voor me: “U kunt een Nederlands paspoort krijgen en de Engelse nationaliteit hoeft u er niet voor op te geven,” vertelde ze me. Fantastisch nieuws, natuurlijk, al had ik die dubbele nationaliteit echt wel laten varen als dat er voor nodig was geweest. Ik wil hier nooit meer weg. Sterker nog; na mijn overlijden zorgt Hans ervoor dat ik op de begraafplaats bij Sloterdijk naast Leen kom te liggen. Zo’n 185 euro voor het paspoort en een handtekening later stond ik weer buiten. In maart mag ik ’m ophalen en kan ik mijzelf eindelijk een van jullie noemen.’

En dat allemaal door de Brexit.

‘Ik ben zo teleurgesteld in die hele politiek daar. Zoals ze er tegen elkaar tekeer gaan, gekken zijn het. Qua politici zijn de Britten beesten waar ik niet meer bij wil horen. Theresa May heeft altijd de moed gehad om vast te houden aan haar overtuiging en die volhardendheid heb je in zo’n belangrijke functie natuurlijk ook nodig, maar toch is er ook een aantal dingen misgegaan. In mijn optiek heeft ze de fout gemaakt doof te blijven voor andere geluiden en niet open te staan voor andere inzichten. Had ze dat wel gedaan, dan was ze misschien wel wat verder gekomen dan de ellende waar ze nu in zit.’

Lees het hele artikel in Nieuwe Revu 12 of op Blendle.