'Lilian Marijnissen in een Ferrari...echt, mijn hersens smelten'

Ik heb al weken last van een cynische bui die maar niet over wil waaien. Ondanks het lekkere weer. Hartstikke goed voor de pitamientjes D, natuurlijk, dat zonnetje, maar tegelijkertijd is die opstapeling van warmterecord op warmterecord ook gewoon een teken aan de wand dat we met z’n allen naar de klimaatveranderingstyfus, de broeikaseffectcholera en de globalwarmingtering gaan. Zelfs even op een site als groenecourant.nl kijken om te zien hoeveel megakilowattpiekuur aan zonnepanelen deze of gene grootgrutter nu weer op het dak van een distributiecentrum heeft laten installeren, kan het gevoel dat alles kapot is en alleen nog maar kapotter gaat niet wegnemen.

En dat de Provinciale Statenverkiezingen eraan komen, helpt ook niet echt mee in mijn ‘gevecht tegen het zuur’, om schrijver-dichter Johnny van Doorn maar weer eens aan te halen. We leven al in een tijd waarin politici - links en rechts, conservatief en progressief, christen, moslim, bejaard en vegetariër - het dommere deel van het electoraat structureel naar de mond lullen, maar als er weer eens wat zetels moeten worden herverdeeld, dan geven de heren en dames nog effe een extra dot populistisch gas.

Zoals Lilian Marijnissen, u weet wel, de partijleider van de SP, in die YouTube-filmpjes van d’r, waarin ze samen met een BN’er een beetje zit te klagen over wat er allemaal kut aan Nederland is, terwijl ze rondkarren in een Ferrari. Ja, een fucking Ferrari. En het zal wel als grap bedoeld zijn, een socialist in zo’n asobak, en dan ook nog eens een rooie (haha), maar ik vind ’t niet heel geestig.

Of snap ik ’t gewoon niet? Is het iets heel anders? Krijgt de gemiddelde metaalarbeider een knalharde tampeloeres van zo’n peperdure Italiaanse sportbolide en neemt hij de kwekkende lijsttrekker op de koop toe? Of is het een subliminale boodschap? Zo tussen de regels door van: dit is socialisme 3.0, als het aan de SP ligt, rijdt straks iedereen in een Ferrari? De Testarossa als nieuwe Trabant?

Anyway, het is én niet grappig én het valt niet serieus te nemen, dus wat moet een mens ermee? Sowieso valt de SP na Jan Marijnissen niet meer serieus te nemen. Eerst Agnes 'Ik Maak Die Hele Partij In No Time Zowat Helemaal Van' Kant. Toen Emile Roemer, en ik weet, you can’t judge a book by it’s cover, maar wie stemt er nou op een afgeschminkte clown?

En toen kwam Lilian, want ja, waarom zou je de schijn van nepotisme ook proberen te vermijden? Het vertrouwen in de (linkse) politiek kan tenslotte best (nog) een stootje hebben! Dus trap dat gaspedaal nog maar eens diep in, prinses op de tomaat, en laat het voetvolk zien wie er hier nu écht de vroem-partij is! M’n hersens smelten.