‘Waarom zijn bevroren enkels in godesnaam weer in de mode?’

Kijk omlaag als je op straat loopt en je ziet: ook dit jaar zijn de bevroren enkels weer in de mode. Eigenlijk heb ik maar één vraag: waarom?

Soms vraag ik me af waarom iets in de mode is. Spijkerbroeken met scheuren erin, om wat te noemen, of shirts met supergroot de merknaam erop. Dan denk ik altijd: zo’n kledingmerk zou jou toch moeten betalen voor de reclameruimte, in plaats van jij het kledingmerk voor de spullen?

Zelf draag ik eigenlijk nooit iets wat in is, althans niet omdát het in is. En als het even kan zonder scheuren of merknamen. Over die aanstellerige blote enkels: hoezo is de combinatie van een te korte broek en geen sokken ineens een ding? Wie bepaalt dat? En dat je dan later, als je met je kinderen door oude fotoboeken bladert, tussen de lachaanvallen van je nageslacht door moet uitleggen waar papa in de jaren 10 in godesnaam mee bezig was op modegebied.

Ik krijg op de fiets al koude enkels als mijn sokken wat naar beneden zijn gerold. Ik moet er niet aan denken, die malle hipster-millennial ijsklompenkels. Vanochtend op weg naar de redactie, met de eerste nachtvorst nog in het fietspad, zag ik een jonge man fietsen, met zijn sokken hoog opgetrokken. Kijk, zo kan het ook, dacht ik nog. Maar die korte broek en korte mouwen? Nou ja, zijn enkels zijn tenminste warm.