Beste GroenLinks Amsterdam,
Het is nu al bijna niet meer voor te stellen, maar in 2004 vreesde Amsterdam niet populair genóeg meer te zijn, omdat de stad zakte op allerlei lijstjes. En zoals bekend: als je mensen tot radeloze waanzin wil drijven, moet je populariteitslijstjes opstellen waarop ze ontbreken of zakken. Toenmalig wethouder Frits Huffnagel nam het initiatief tot een nieuwe campagne, en dat werd ‘I amsterdam’.
Geen mens bestrijdt nog dat onze hoofdstad een totaal ander toeristenbeleid moet gaan voeren. De cijfers spreken voor zich: vorig jaar kwamen 21 miljoen toeristen naar Amsterdam, in 2030 zullen dat er 32 miljoen zijn. Een van de maatregelen waar het linkse college van de stad toe heeft besloten, is het weghalen van de drie meter hoge ‘I amsterdam’-letters op het Museumplein, waar dagelijks talloze toeristen mee op de foto gaan.
Dat die letters nu verdwijnen, is symboolpolitiek, zeggen tegenstanders. Dat is waar, maar als ergens het belang van wordt onderschat, is het wel van symboolpolitiek. Elke politieke strijd begint met symboliek, iedere maatschappelijke werkelijkheid vangt aan bij de symbolen ervan. Dat iets symboolpolitiek is, is geen reden om het níet te doen, het benadrukt juist het belang het wél te doen. Voorstanders van een burkaverbod krijgen dat verwijt bijvoorbeeld altijd: het gaat maar om enkele tientallen gevallen, dús is het symboolpolitiek, wat dan een synoniem zou moeten zijn voor: overbodig. Maar het gaat niet om de frequentie, het gaat om het principe. Symboolpolitiek is een uitdrukking van de principes van een samenleving. Dus lang leve de symboolpolitiek!
Dat juist de letters waarbij ik in al die jaren alleen maar lachende, blije en vrolijke mensen uit de hele wereld heb zien poseren nu het veld moeten ruimen, terwijl het probleem natuurlijk juist ligt bij alle dronken, chagrijnige, agressieve toeristen, is een blijk van de verkeerde keuzes, de verkéérde symboolpolitiek.
Maar wat nog verkeerder is: de argumentatie van GroenLinks in Amsterdam om die letters te verwijderen. ‘I amsterdam staat voor het individualisme, terwijl wij in deze stad solidair en divers willen zijn.’ Godskolere, zeg. Diverser dan de doorsnede van de wereldbevolking die de afgelopen jaren voor die letters heeft geposeerd, kan ik het niet verzinnen. Maar nog veel kwalijker: de partij die ooit werd geleid door Femke Halsema, nog uitgeroepen tot Liberaal van het Jaar, gooit hier terloops het individualisme op de vuilnisbelt van de geschiedenis, kennelijk ten gunste van het verstikkende collectivisme. Weg met Ik, lange leve het verplichte Wij. Alle landen die ooit onder dat motto werden bestuurd, waren de levende hel. En wisten wel raad met symboliek.