Beste Elon Musk,
Ik ken twee mensen met een Tesla. De verhouding met hun auto gaat verder dan liefde, zoals bijvoorbeeld bij Alfa Romeo-rijders, die liefdevol ieder weigerend knopje, knipperend lampje of uit zichzelf op en neer wapperende ruitenwisser weglachen met: ‘een echte karakter-auto, hè?’ Nee, Tesla is voorbij de verliefdheid; het is een religieuze sekte.
De Tesla-rijder vindt alles aan zijn auto fantastisch en vindt iedere andere auto opeens een soort stoomtrein of rijdende steenkolenmijn. En ik snap het, want van de Tesla gaat de sensatie uit van een nieuwe wereld. Iedere Tesla-eigenaar die zijn auto uitlegt aan een niet-Teslarijder, en dat doen ze heel graag, verandert in een kruising tussen Chriet Titulaer en André Kuipers. Hij is eeuwen en planeten verder.
Een Tesla ís strikt genomen niet eens een auto, zoals een Apple Watch strikt genomen geen horloge is. De Apple Watch is een gadget dat je om je pols draagt, en zo is de Tesla een gadget waar je in rondrijdt. Bovendien is hij verantwoord en cool tegelijk, ook niet de meest vanzelfsprekende combinatie. Zelfs Leonardo DiCaprio lukt het niet een Prius cool te maken.
Jij bent de man die uit protest uit de adviescommissie van de Amerikaanse regering stapte toen Trump het Parijs-akkoord onderuit haalde. Iedere religieuze sekte heeft volgers, en een leider. Een charismatische leider, uit wiens handen zijn volgelingen gul eten. Bij Tesla ben jij dat. Je bent de enige autobouwer die ik ken die grapjes in zijn auto heeft verstopt. Als je bij de Tesla model S bijvoorbeeld zeven seconden op het Tesla-logo op het scherm drukt, komen er drie vakjes in beeld. Tik je vervolgens 007 in, dan verandert de Tesla op het scherm in een duikboot. Want jij bent fan van James Bond.
In Het Financieele Dagblad stond vorige week een interviewtje met een Tesla-rijder die moest uitleggen wat ze zo tof vond aan haar witte model S van 123.000 euro. Ze legde uit dat er een filter in zit tegen radioactieve deeltjes. Haar conclusie: ‘Bij een kernaanval heb je in een Tesla nergens last van.’ Dan heb je het goed voor elkaar, als sekteleider, als je volgelingen werkelijk álles van je geloven.
Helaas is het kenmerk van iedere charismatische sekteleider dat hij uiteindelijk een megalomane narcistische gek blijkt te zijn, een besef dat vaak langzaam door druppelt tot de rest van de wereld, en nog veel langzamer tot zijn volgelingen. Dat je extreem slecht tegen kritiek kunt, was al bekend. Maar vorige week schemerde opeens de dark side van Elon Musk door: je had een miniduikboot naar Thailand laten overvliegen om de Thaise voetballers in de grot te bevrijden.
Een van de duikers die de jongetjes heeft bevrijd, een Brit die in Thailand woont, zei dat het met die boot nooit zou zijn gelukt. Veel te groot voor de grot. En opeens bleek je een Trump: een kleine man in een grote rol. Iemand twijfelde aan je genialiteit, dus maakte je de reddingsduiker uit voor ‘pedo guy’. Je maakte excuses, maar net als bij Stef Blok lijken we heel even, een tweetje lang, een inkijkje te hebben gekregen in je ware aard. En die lijkt niet op James Bond.