Een ode aan het minst gastvrije volk op aarde: de Fransen

Opgelicht op vakantie, dat is ons coververhaal deze week. Zelf was ik niet al te lang geleden ook de klos. In Frankrijk – waar anders, want als er één volk een hekel aan mensen heeft dan zijn het wel de Fransen – werd ik opgelicht op vakantie. Had de camping ongevraagd een kind aan mijn reservering toegevoegd. ‘Ja maar ik heb geen kind.’ Niets mee te maken – er staat een kind op de boeking, dus je hebt wel een kind. En betalen zal ie.

Inmiddels heb ik wel een kind en ken ik les één van de horrorvakantiehandleiding uit mijn hoofd: ga nooit, jamais, met kinderen op vakantie naar Frankrijk. Als je jezelf een lol wil doen, moet je eigenlijk überhaupt niet naar Frankrijk gaan. De Franse keuken is sowieso goor, met hun inferieure rommel en hun borden vol sauzen. En waag het niet om met kinderen uit eten te gaan. Want er is één ding dat Fransen nog meer haten dan mensen: kleine mensen. Les enfants.

In dat kader is het onbegrijpelijk dat woorden als ‘restaurant’ en ‘hotel’ hun oorsprong vinden in de taal van het minst gastvrije volk op aarde. Ga dan lekker naar Italië of Spanje, waar ze er alles aan zullen doen om een kind het naar de zin te maken. Gebbetje, aai over de bol, iets speciaals te eten... Je hoeft er niet eens om te vragen. En dan die nietsverhullende walging als je het wáágt om in niet-perfect Frans een baguette of croissant te bestellen.

Enfin. De komende weken tijdens de Tour weer fraaie plaatjes op de buis, want een mooi land is het wel.