‘Door Heleen van Royen twijfel ik bijna aan mijn eigen zaadlooscapaciteiten’

Open brief van columnist Leon Verdonschot aan schrijfster Heleen van Royen.

Leon Verdonschot

Beste Heleen van Royen,

Ik weet nu hoe jij neukt, met wie, waar en hoe vaak. Je hebt het namelijk zelf opgeschreven in Sexdagboek, en dat heb ik net uit. Het is donderdag verschenen, ik kocht het een dag later bij de grootste boekhandel van Maastricht. Ik kon het aanvankelijk niet vinden, maar dat kwam omdat het nog net niet onder de toonbank werd verkocht: het bleek te liggen bij de afdeling seksualiteit.

Je boek begint met het moment dat Bart, je vriend (dan nog net 29) zojuist zijn zaad heeft ‘geloosd’. Kom op, Heleen. Dat kan iets liefdevoller geformuleerd; Bart zit in de muziek, niet in het baggerwezen. Maar goed, over jouw buik en borsten dus, respectievelijk 51 en 2, want: ‘Ik heb ze gekocht toen ik vijftig werd’.

Op dat moment stel jij voor een seksdagboek bij te houden. Ik vond het een sterk en opvallend begin: nog nooit heb ik over iemand heen gespoten, waarna die meteen met een boekenplan kwam. Überhaupt kwam er op zo’n moment nog nooit iemand met een idee, anders dan het idee om een handdoek, tissues of het laken te pakken. Ik ging bijna twijfelen aan mijn looscapaciteiten.

Opmerkelijk vond ik ook dat jij de schrijver bent en niet Bart, maar dat Bart wel streng is op je taalgebruik. Als jij tegen hem zegt: ‘Doe me eens likken,’ corrigeert hij je. Het is ‘Lik me’. Vond ik sterk van Bart, ik heb die neiging zelf nog nooit gehad. De spellingnazi in mij is een opportunist; bij geilheid zwijgt hij gewoon.

Bart (het voelt een beetje raar om steeds over hem te praten alsof ik hem ken, want ik heb de man nog nooit ontmoet, ik weet alleen nu wel dat hij heel vaak een erectie heeft, maar ik beloof dat ik mijn best zal doen hem in zijn ogen te kijken, mochten we elkaar ooit de hand schudden) en jij hebben seks met elkaar, nauwelijks met andere mannen of vrouwen. Ja, één keer met een escort, en jij één keer met een gigolo, maar die krijgt ’m voor €687,50 niet omhoog.

Jullie hebben verder ook geen opvallende fetisj of seksuele voorkeuren of onderlinge spanningen. Bart wordt graag gepijpt, jij pijpt graag, dus dat komt mooi uit. Jij wordt graag geneukt, Bart neukt graag, dus ook dat komt al mooi uit. Kortom, na een tijdje wist ik het wel met je seksstatistieken. En -gesjoemel: een dagboek bijhouden en dan de maanden februari, maart en april overslaan omdat er te weinig geneukt is, kom op! Zo ingewikkeld is de opdracht aan jezelf toch niet: neuk of schrijf.

Dus vond ik het al snel interessanter wat je over andere onderwerpen in relatie met seks had te vertellen. Over ouder worden, bijvoorbeeld, in combinatie met de wens seksueel aantrekkelijk te blijven: ‘Unfuckable mag je me pas noemen als ik dood ben. En dan nog ga ik ervan uit op de wishlist van menig necrofiel te zullen prijken.’ Kijk. Dat zijn zinnen. Graag lees ik over vijftig jaar in Barts dagboek over die dag dat hij de grafsteen bestelde. ‘Hier ligt Heleen. Eindelijk unfuckable.’