'Homo's, kankerlijers en Joden horen niet thuis in het voetbalstadion'

Op de avond dat Kasper Dolberg in de punt van de aanval van Ajax had kunnen staan, zat de Deen op een tribune in Nice. Een dag later zou zijn transfer naar de plaatselijke Olympique Gymnaste Club worden afgerond, de spits zat alvast sfeer te proeven in het stadion. En die sfeer was: homofoob. Volgens de scheidsrechter althans, die de wedstrijd tegen Olympique Marseille tien minuten staakte omdat er volgens hem homo-onvriendelijke spandoeken in het stadion hingen.

In de Johan Cruijff Arena intussen, waar Dolbergs oude ploegmaten zich via Apoel Nicosia een weg naar de groepsfase van de Champions League combineerden, schold een man voor me op de tribune de scheids uit voor ‘homo’. Dat het schelden was, kon je opmaken uit de toon – dat was er niet eentje in de trant van ‘hé, die ga ik zo eens even lekker op Grindr opzoeken nu hij toch in de stad is’. Beduidend onvriendelijker dan dat.

Even los van dat ‘homo’, dat met ‘kanker’ en ‘Joden’ in mijn woordenhattrick zit waar ik van vind dat je ze niet door een stadion moet schreeuwen, kreeg de scheldpartij deze keer een onverwacht staartje (en dan doel ik niet op Grindr). De homoschreeuwer werd uitgelachen door een deel van de tribune. Zo van: gast, wat roep jij nou? Zelfreinigend vermogen in een stadion, kom daar maar eens om. De man kreeg schouderklopjes en er werd nog wat hoofdschuddend geglimlacht, terwijl Dolbergs vervanger de 2-0 erin kopte. Maar die stond, net als Dolberg de voorbije weken bij Ajax, buitenspel.