Werken in Narcostaat Nederland: interviews met drugsprofs

Stekkenboer, witwasbankier, locatiescout, makelaar, hokkenbouwer, glasblazer, stash-koerier, katvanger, telefonist, toppenknipper, pillenperser, afvaldumper: de Nederlandse soft- en harddrugsindustrie kent tientallen verschillende functies. Dus hoe ziet je werkdag eruit als je joints rolt of designerdrugs verkoopt? Dat vroeg documentairemaker Mirka Duijn zich ook af. Voor Submarine Channel en VPRO bouwde ze de interactieve website De Industrie (deindustrie.vpro.nl), een zo compleet mogelijke inventarisatie van narcostaat Nederland.

Dat klinkt eenvoudiger dan het is, want de Nederlandse drugswereld kent vele gezichten. Zo moet cocaïne ingevoerd worden, terwijl xtc hier wordt geproduceerd. Voor het telen van wiet heb je botanische kennis nodig, voor het produceren van ketamine juist farmaceutische. Die verscheidenheid betekent dat producenten grotendeels los van elkaar opereren. De Industrie voert de bezoeker tot in de haarvaten van de drugseconomie. Werknemers vertellen openhartig over hun activiteiten en via 3D-modellen kunnen werkplekken als een meth-lab of een wietplantage bezocht worden.

Inge, makelaar

'Ik zocht een manier om snel veel geld te verdienen, dus knipte ik wietplanten bij een vriend. Als je een tijdje aan het knippen bent, leer je ook van alles over het vak. Ik ging op een gegeven moment met hem mee op zoek naar nieuwe locaties voor plantages: afgelegen loodsen en villa’s voor tweeduizend planten. Dan maak je een afspraak en ga je bij de makelaar langs. Dan zorgde ik ervoor dat ik goed gekapt was. Oorbellen in, lippenstift op, make-up. Ik trok meestal een net mantelpakje aan met goede hakken eronder en ging in een van mijn dure sportauto’s naar het pand.'

'Aan de rand van Rotterdam zat er een met een oprijlaan met grind en veel groen. Dat pand was zo mooi en lag heel afgelegen, ideaal dus voor een plantage. Als je daar aankomt, is het belangrijk dat je het vertrouwen wint, aardig bent. Maar het allerbelangrijkste is de stoppenkast: staat er genoeg stroom op of kun je aftappen van de buren? Dat was vaak nog lastig om ongezien te controleren. Dan stelde ik als vrouw een domme vraag over stroom en deed de makelaar de stroomkast voor me open, het was net een toneelstukje. Dat werd al heel snel een routine voor me, alsof je naar kantoor gaat. Ik vond het ook heel leuk om te doen, ik ging mijn eigen verhaal geloven. Ik kon ook alles doen wat ik wilde! Je raakt zo snel gewend aan het geld.'

Philip, dokwerker haven Antwerpen

'In Rotterdam is momenteel veel meer controle, dus wordt alles verscheept naar hier. Dat gaat zo met periodes, als men daar een beetje strenger wordt, komt het vanzelf hiernaartoe. Ik schat dat er vijf, zes ton per maand binnenkomt. Iedereen verdient eraan. Als er een ploeg of tien bezig is op de kaai, dan zijn er twee of drie ploegen bezig met nevenactiviteiten.'

'Je hebt iemand nodig die de planning maakt, die ziet waar de containers staan. Als de deuren tegen mekaar staan, kun je ze niet openmaken en moeten ze onopvallend omgedraaid worden. Het ‘uithalen’ gebeurt door dokwerkers, maar veel gemakkelijker zijn arbeiders die op de terminals zelf werken. Die weten waar de camera’s staan, wat de gevaren zijn, wie je kunt vertrouwen. Ik heb zelf altijd overdag gewerkt, dan ziet men niks. ’s Nachts is men alerter, dan staan de camera’s aan, maar overdag is er zoveel beweging, dat valt niet op.'

'In koelcontainers wordt de temperatuur constant gemeten. Eigenaren kunnen dus meteen zien wanneer de deur open is geweest, dan is de container even wat warmer geworden. Maar de controle in Antwerpen is lachwekkend, er zijn twee scanners en eentje is permanent kapot. De grootste partij die ik ooit heb opgehaald was 665 kilo, dat is op straat versneden zo’n 64 miljoen euro waard. In een kwartier binnen en buiten. Als het langer duurt, vergeet het maar. Dan staan ze je op te wachten aan de andere kant.'

Bram, producent trimmachines

'Wij maken een snijmachine om hennep te verwerken, gekopieerd van een Canadees model voor hop. Het bleek een hit, en we bevoorraden nu heel Europa met hennepknipmachines. Hij werkt heel eenvoudig. Alle toppen knippen we eerst af, want hoe mooier ze erin gaan, hoe mooier ze eruit komen. De machine zuigt de ongesneden toppen in een zijgoot. Met een sterke afzuiging erachter en met 19.000 bewegingen per minuut snijdt ie dan het blad er heel mooi uit. Gebeurt met een elfbladsmes, net een Gillette. Gemiddeld 20 kilo vers product per uur.'

'De vraag van de markt was: heb je ook kleinere? Die hebben we nu. Doet de helft, kost de helft en is heel gemakkelijk in twee delen van a naar b te vervoeren. Hier zit de afzuiging in het tafeltje eronder en de afvalzak is uitklapbaar. We noemen het voor de grap ons zoldermodelletje, want je zou hem op zolder kunnen zetten. Het geluid is ook een stuk minder hard, er kan een soundset bij geleverd worden. Dat zijn vier platen die je er omheen kunt klikken, dan is ie nog stiller. Een kleine kweker kan hier perfect mee uit de voeten.'

'De grote trimmer kun je buiten achter het huis zetten. Hoes erover en geen mens weet wat eronder staat, net een barbecue. Voor de kleine denken we erover om er twee tassen van koolstofvezel als accessoire bij te leveren. Dan heb je twee stevige draagtassen die ook de reuk tegenhouden. Kun je hem overal neerzetten, zelfs onder je bed.'

Bas, dealer designerdrugs

'Ik ben getrouwd en vader van twee kinderen. Ik verkoop 6-APB, dat heel erg lijkt op xtc, 1P-lsd, dat lijkt op lsd en 3-MMC, dat lijkt op coke. Het zijn legale stoffen die je gewoon mag verkopen in Nederland zolang er maar opstaat: niet voor consumptie geschikt. Mijn webshop is 100 procent legaal. De vraag is enorm, ik sta er altijd weer van te kijken hoeveel mensen dit willen hebben. Ik googel adressen weleens, dan zie ik kasten van huizen of kleine flatjes. Het is een vraag die door de markt wordt ingevuld, dat is de realiteit. Mensen die dat ontkennen roeien tegen de stroom in.'

'De markt in research chemicals is heel simpel, het zijn websites van jongens van twintig die totaal geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Een stelletje sukkels, maar wel met een aardige omzet. Dus ik dacht: ik zet het zelf gewoon op. Ik had al datingwebsites, dus wist hoe je dat doet. Zodra je eenmaal weet hoe zoekmachinemarketing werkt, duurt het misschien even maar je kom vanzelf op één. Dus bij mij loopt het geld zo binnen: het is een loterij zonder nieten.'

'Mijn werk bestaat uit het vinden van goede spullen, het ervoor zorgen dat mensen het kunnen vinden en het opsturen. Gewoon via een pakketdienst waar ik een contract mee heb. Het grootste probleem is het vinden van goede producten. Het grootste gedeelte komt uit China of India. Daar heb je grote chemische bedrijven die dat spul legaal maken. Dan bel je met een accountmanager en die sturen dan 10 kilo op. Ze kunnen er veel meer geld mee verdienen dan met gewone medicijnen en verkopen het voor het dubbele. Ik ook, maar mensen betalen het er grif voor. Het is zo’n markt waarvan je denkt: dat dit nog bestaat! Maar het is onontgonnen gebied, heerlijk voor een ondernemer.'

Lees het hele artikel op Blendle en op deindustrie.vpro.nl.