'Is rapper Sjors verstandelijk beperkt, of een geniale act?'

Na al die jaren krijg ik nog steeds geen grip op je. Wat ben je nu werkelijk? Een verstandelijk enigszins beperkte, ietwat autistische jongeman over wiens volslagen onnavolgbare hiphop-teksten, presentatie en levenswijsheid wij ons nu al een paar jaar massaal vrolijk maken? Of een uitgekookte gast, een nieuwe versie van Paul de Leeuws Adje, die de malloot uithangt, maar ons ondertussen uitlacht omdat wij nu al veel langer in zijn act trappen dan hij ooit had durven dromen? Je hebt in die jaren filmpjes uitgebracht die ik letterlijk met tranen in mijn ogen van het lachen heb bekeken. Je Engels is hilarischer dan dat van Louis van Gaal, je stoerste hiphop-poses vermakelijker dan die van Ray Slijngaard in de clips van 2 Unlimited.

Enige tijd geleden haalde je het nieuws met je nieuwe vriendin Sue, en een paar weken later met het einde van die relatie. Sue zocht de publiciteit, en vertelde dat jullie relatie één grote leugen was. Ik verving die term zelf meteen door ‘een act’. Een mooi detail vond ik de manier waarop je je had voorgesteld aan haar: ‘Hij zei dat hij een bekende rapper was uit Nederland.’ Geniaal. Strikt genomen klopt het. Een beetje als bij Willem Hol- leeder wanneer die zich aan vrouwen zou voorstellen als: ‘Ik ben een ex-columnist, bekend van televisie.’ Sue eindigde haar oproep met: ‘Sjors, probeer je eigen leven te vinden.’ Laten we concluderen dat je daar de ultieme poging toe hebt gewaagd.

Afgelopen week verscheen je eerste pornofilm. Rapper Sjors w/ Shemale Sex Tape luidde de titel, een elf minuten lange neukpartij met een shemale – dus aan de titel bleek niets gelogen. Je handelingen zijn niet heel verrassend, nochtans niet voor iemand die vertrouwd is met het genre. Net als in je hiphop, zit de artistieke meerwaarde ’m in je volledige eigen stijl en woordkeuze. ‘Wow, you are really amazing,’ is je openingszin. Het onderwerp van je lof ligt op dat moment nog een Snickers te eten. Enigszins verveeld, als ik zo kritisch mag zijn. Dat je niet alleen een hiphop- maar ook een stijlicoon bent, wordt in de eerste minuut al duidelijk: de witte sportsokken (met zwarte hieltjes) laat je aan. ‘I’m a little bit nervous,’ zeg je. Dat lijkt een manier om jezelf in te dekken tegen een gebrek aan prestaties, maar laat ik de clou van de film dan maar meteen weggeven: onnodig. Je op 9,55 minuut uitgesproken ‘I think I come’ blijkt ronduit visionair.

Je bent al vijf jaar bekend, maar je weet me nog steeds te verrassen – dat is niet veel artiesten gegeven. Wat ik me wel afvraag, Sjors: wat nu? Porno is niet de beste springplank. Het meest treurige voorbeeld zit wel in een documentaire over Ron Jeremy, wanneer op het eind blijkt dat hij zijn hele pornocarrière eigenlijk zag als een opstapje naar een mainstream acteerloopbaan, die nooit van de grond is gekomen. Hij vertelt letterlijk dat hij nog steeds wacht op een telefoontje van Steven Spielberg. Ik hoop echt voor je dat die niet Ron belt, maar jou.