‘Met kort haar zie ik er niet uit, ik heb namelijk een nogal rare kop’

We zijn zo’n tolerant landje met z’n allen. Alles mag en kan hier, zolang je maar normaal doet. En wat vindt men in Nede...

We zijn zo’n tolerant landje met z’n allen. Alles mag en kan hier, zolang je maar normaal doet. En wat vindt men in Nederland normaal? Dat je tussen je benen kijkt of daar een pik of een kut zit en je daar dan ook naar gedraagt.

Zo pleurde half tolerant Nederland laatst bijkans van z’n stoel toen de NS aankondigde hun reizigers voortaan genderneutraal aan te spreken. Dus niet meer: ‘Dames en heren, wij hebben 10 minuten vertraging,’ maar: ‘Beste reizigers, wij hebben 10 minuten vertraging.’

Er zijn namelijk mensen die zich noch als dame, noch als heer identificeren, en die vinden dat fijn.

Mij maakt het geen fluit uit hoe ik word aangesproken. 10 minuten vertraging is 10 minuten vertraging. Dus good for them en no harm done.

Maar je moest ze dus de kost geven die zich, wanneer zij met ‘beste reizigers’ worden aangesproken, gecastreerd of ontkut wanen. Beide blijkbaar urinebuis-besparende ingrepen, want zeiken dat ze deden.

En afgelopen week de Hema. Die zetten niet meer op hun kinderkleding of het ‘voor jongens’ of ‘voor meisjes’ is. Prima, denk ik dan. Laat kinderen lekker de kleren aantrekken die ze aan willen trekken. Wat gaat zo’n bedrijf de genitaliën van hun klantjes ook aan? Niets toch?

Natuurlijk, als ik een vent in een jurk zie lopen, kijk ik ook twee keer. Maar vooral omdat ik denk: gaaf, die heeft schijt en doet lekker waar hij of zij of whatever zelf zin in heeft.

Maar nee, half tolerant Nederland is weer bang. Bang dat de Hema van onze gezonde Hollandsche jochies latent homoseksuele travestieten maakt en van onze gezonde Hollandsche meisjes mannenhatende manwijven.

Bang zijn ze, allemaal bang. Want wie zich de vrijheid permitteert zich anders te kleden, zich de vrijheid permitteert uit zijn of haar of whatevers hokje te stappen, wat voor vrijheden permitteert die zich nog meer? Zijn dat vrijheden die we wel kunnen tolereren? Brrrrr, eng.

Zelf identificeer ik me als man. Maar ik heb iets wat in de regel als vrouwelijk wordt bestempeld. Misschien kun je het, als je goed kijkt, op de foto rechts wel zien.

Ik heb lang haar.

En een man met lang haar, da’s natuurlijk raar. Hoe vaak ik in de kroeg niet de grap ‘De dames-wc is daar, hoor!’ heb moeten horen. Of op straat door hangjeugd wordt ge-‘Psst, psst, hé meisje!’ om vervolgens – als ze zien dan ik geen meisje ben – voor kankerhomo te worden uitgescholden. Maar waarom dan dat lange haar? Ben ik stiekem een tikkie verwijfd? Nee, het is omdat ik er met kort haar niet uitzie. Ik heb namelijk een nogal rare kop. Met een laag voorhoofd. Net een neanderthaler. En dan loopt m’n harses ook nog eens schuin naar achter omhoog in een soort punt. Net een rugbybal. Maar door die bos haar van mij valt dat allemaal een stuk minder op en kan ik er best mee door, volgens m’n vriendin. En dat is een lekker wijf. Dus wat ze er in de kroeg of op straat van vinden, zal me verder een zorg wezen.