'De muzikaliteit van Dr. Dre is nul en zijn teksten zijn achterlijk'

Operette is kutmuziek, schlagers zijn kutmuziek, reggae is kutmuziek, klassieke muziek is kutmuziek, dance is kutmuziek, ongeveer 99 procent van alle muziek is kutmuziek, maar nog afgrijselijkere kutmuziek is rap en hiphop. Die zijn trouwens hetzelfde, hoewel er door debielen een onderscheid wordt gemaakt tussen die twee soorten stront. In rap en hiphop gelden maar twee wetten: de muzikaliteit is nul en de teksten zijn achterlijk. Die walgelijke onzin wordt ook nog ’ns geschreven, door computers ingespeeld en door producers verder totaal naar de kloten geholpen.

— Pas op: satire! Elke week fileert de onderschatte Vlaamse schrijver Herman Brusselmans een overschat persoon uit de wereldgeschiedenis. ‘Een stilistische oefening in iemand uitschelden’, zoals hij het zelf noemt. Dat kun je grappig vinden, of niet. Illustratie: Steve Nestorovski. —

De beroemdste rap- en hiphopproducer is Dr. Dre. Overigens moeten alleen echte dokters zich Dr. noemen, en niet een of andere afzichtelijke Amerikaanse vetklomp met het IQ van een afgesleten badmat.

Dr. Dre werd op 18 februari 1965 geboren als André Romelle Young, en hij was de zoon van Festus Young, een dealer die z’n koopwaar transporteerde in z’n twee uitgeholde houten benen, en Frisella Young-Jackson, een temeier die haar klanten probeerde te bevredigen door haar enorme neus in hun anus te duwen, wat bij de meeste klanten ten eerste mislukte en ten tweede woede veroorzaakte.

André Young had net genoeg verstand om te beseffen dat hij zich in de rapscene diende te begeven, en hij werd op den duur lid van N.W.A., wat staat voor Niggaz Wit Attitudes, bestaande uit een aantal geschifte zwarte snuivers en spuiters, die ervan overtuigd waren dat de blanke hegemonie zou overgenomen kunnen worden door de negers. Hahaha! Dream on, suckers. Dr. Dre werd een pionier genoemd van de G-funk, een door de complete gek George Clinton geïnstrueerde soort rotzooi waarop langs de West Coast volop gedanst werd door krankzinnigen, terminale junks, zwarte van de duivel bezetenen, bounty’s en chocolate-chasers.

Dr. Dre rapte zelf ook een paar albums naar de verdommenis, maar werd vervolgens vooral bekend als producer van artiesten die onder zijn verwerpelijke hoede wereldsterren werden. Ik hoef maar de namen op te sommen van Snoop Dogg, 50 Cent, The Game en Eminem, en ieder weldenkend mens spurt het pand uit om in de boskant te gaan kotsen. Al deze nitwits hadden van dichte of verre te maken met het door Dr. Dre opgerichte label Death Row Records, en dit label heeft het wereldrecord ‘oerslechte, ongelooflijk vervelende, onbeschrijflijk zwaar op de zenuwen inwerkende bagger de wereld insturen’.

Na een tijd verkocht Dr. Dre z’n aandelen voor 10.000 triljard dollar, waarvan hij onder meer 1500 Ferrari’s, 1200 landhuizen, 800 gouden hoektanden en een poesje voor z’n ouwe moedertje aanschafte. Dr. Dre is simpelweg een product van de gebruikelijke Amerikaanse cultuur: steenrijk, zo arrogant als de pest, geheel nutteloos en helaas gedoemd om succesvol te blijven.